Αγαπητοί συνάδελφοι,

Καταλαβαίνω τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Κυβέρνηση, καθώς και όσοι συνάδελφοι από τη Νέα Δημοκρατία θεσμικά τους έλαχε ο ρόλος, να υποστηρίξουν αυτή τη θέση.

Θα πω εξ΄ αρχής ότι δεν θα σας κουράσω, γιατί η περιεκτική και χειμαρρώδης, θα έλεγα, τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού μας εκπροσώπου, του Γιώργου Φλωρίδη, έχει καλύψει σχεδόν τα πάντα και ελάχιστα μένουν για τη δική μου δευτερολογία.

Εκείνο, όμως, που δεν κατανοώ και στην Κυβέρνηση από τη μία πλευρά και στους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας από την άλλη, είναι τα διάφορα πυροτεχνήματα και τεχνάσματα που προσπαθούν να εφεύρουν, προκειμένου να ξεφύγουν από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται.

Το λέω αυτό, γιατί πράγματι βρίσκονται σε δύσκολη θέση πολλοί συνάδελφοι, όπως ο συνάδελφος, Γιάννης Μανώλης, ο οποίος δεν είναι αυτή τη στιγμή στην Αίθουσα, και ο οποίος έκανε και συγκεκριμένες αναφορές.

Και ο συνάδελφος ο Μανώλης και άλλοι, αλλά ιδιαίτερα ο Γιάννης ο Μανώλης, είναι υποχρεωμένος από τη μία πλευρά να προσπαθεί να υποστηρίξει μια πολιτική, η οποία έχει μια σειρά από αντιλαϊκές πλευρές και από την άλλη, θα πρέπει να δικαιολογήσει το κοινωνικό του παρελθόν και την κοινωνική του καταγωγή. Προέρχεται από το συνδικαλιστικό και τον εργατικό χώρο και όντως, βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση με την πολιτική που ακολουθείται από την πλευρά της Κυβέρνησης.

Γιατί η αύξηση για παράδειγμα της προκαταβολής φόρου, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Γιώργος Φλωρίδης, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση μείωση της φορολογίας. Σημαίνει μια ευκαιριακή αύξηση των εσόδων για φέτος στον κρατικό προϋπολογισμό και μια μείωση των μελλοντικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, από τη στιγμή που τα έσοδα που θα εισπραχτούν φέτος θα συμψηφιστούν το 2007.
Εδώ βρίσκονται οι μεγάλες αντιφάσεις της Νέας Δημοκρατίας. Αν η Νέα Δημοκρατία ήθελε, όπως υπαινιχτικά προσπάθησε να μας πείσει, να φορολογήσει περισσότερο τις τράπεζες ή τις μεγάλες επιχειρήσεις, δεν θα έπρεπε να προχωρήσει στην αναιτιολόγητη μείωση των φορολογικών συντελεστών που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού τουλάχιστον κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ το χρόνο για τα επόμενα χρόνια, που θα πάνε στις τσέπες κάποιων μεγαλομετόχων.

Έτσι, λοιπόν, αυτό που προσπαθούν να κάνουν μέσα από τα τεχνάσματα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου δεν είναι τίποτα άλλο, παρά να καλύψουν τις τρύπες που οι ίδιοι δημιούργησαν σε σχέση με τον κρατικό Προϋπολογισμό και όχι μόνο, αλλά και να τον καλύψουν με έναν τρόπο, ο οποίος δημιούργησε, δημιουργεί και θα δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.

Γιατί δεν μπορείς να λες από τη μία πλευρά ότι θέλεις την προσέλκυση επενδύσεων και από την άλλη πλευρά να δίνεις την εικόνα μιας κυβέρνησης που κάθε άλλο παρά σταθερή είναι η θέση της σε ό,τι αφορά στο επενδυτικό κλίμα, ιδιαίτερα στα ζητήματα που είναι ευαίσθητα όπως η φορολογία των επιχειρήσεων, και να διαμορφώνεις μια πολύ δύσκολη κατάσταση για τις μικρομεσαίες εκείνες επιχειρήσεις, οι οποίες όντως δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν.

Ακουσα πολύ προσεκτικά τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι η πορεία, την οποία ακολουθούμε, είναι μια πορεία η οποία εγγυάται καρποφορία. Και αναρωτιέται κανείς: Ποια είναι η καρποφορία την οποία εγγυάται; Γιατί ούτε εμείς ούτε κανένας Έλληνας πολίτης δεν είδε μια τέτοια καρποφορία; Για παράδειγμα, δεν την είδαμε στα ζητήματα της αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε ρυθμούς ανάπτυξης 4,7% και φέτος είναι ζήτημα, εάν οι ρυθμοί ανάπτυξης θα διατηρηθούν στο 3,5% με βάση και την έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Δεν βλέπουμε καμία καρποφορία στη μείωση του πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός, με βάση τις επίσημες προβλέψεις της Κυβέρνησης, θα κυμανθεί στο 3,2% και, βέβαια, θα ξεπεράσει κατά πολύ το 3,5% η ακρίβεια, η οποία κάθε μέρα φουντώνει και βλέπουμε ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις που ροκανίζουν το πενιχρό εισόδημα των εργαζόμενων, των αγροτών που δεν μπορούν να επιβιώσουν και των υπόλοιπων ασθενέστερων οικονομικά τάξεων.

Δεν βλέπουμε αυτήν την καρποφορία να γίνεται πράξη ούτε στα ζητήματα της ανεργίας. Ο στόχος της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ήταν να κατέβει το ποσοστό της ανεργίας στο 6%. Δεν βλέπουμε να γίνονται βήματα. Εγώ δεν είπα ότι θα μπορούσε να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη και μέσα στα δύο χρόνια. Όμως, δεν θα γίνει ούτε στα τέσσερα χρόνια ούτε στα επόμενα χρόνια, εάν συνεχίσει αυτή η κατάσταση, γιατί δεν υπάρχει μια καθοδική, αλλά μια ανοδική πορεία. Κάθε μέρα που περνάει, προστίθενται στις στρατιές των ανέργων και νέοι άνεργοι. Ήδη, αναφέρθηκε από τον Κοινοβουλευτικό μας Εκπρόσωπο η προσθήκη εκατό χιλιάδων και πλέον ανέργων από τον κατασκευαστικό τομέα, εκατό χιλιάδων ανέργων που δημιούργησε με την πολιτική της η Νέα Δημοκρατία.

Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν βλέπουμε αυτήν την καρποφορία ούτε στο βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα. Εάν είχαμε ένα ποσοστό, το οποίο ήταν της τάξης του 17% ή 18% -απαράδεκτο λέω εγώ- και ζούσε επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα όρια της φτώχειας, αυτήν τη στιγμή αυτό το ποσοστό έχει γίνει 24% και βαίνει αυξανόμενο.

Βλέπουμε, από την άλλη πλευρά, ότι ο Έλληνας πολίτης για να τα βγάλει πέρα, προστρέχει κάθε μέρα που περνά στον τραπεζικό δανεισμό. Παίρνει όχι μόνο στεγαστικά δάνεια, αλλά και καταναλωτικά και προσωπικά, για να τα βγάλει πέρα. Σήμερα, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος θα ανακοίνωνε μέτρα - θα δούμε ποια θα είναι αυτά τα μέτρα- για να μπορέσει να ελέγξει λίγο αυτή την κατάσταση. Τι μέτρα, όμως, θα ανακοινωθούν; Τα μέτρα που πρέπει να ανακοινωθούν, είναι μία άλλη εισοδηματική πολιτική, μία άλλη φορολογική πολιτική, οι οποίες να ενισχύουν πραγματικά το εισόδημα των εργαζομένων και να μην τους αναγκάζουν να φθάνουν εκεί που θα φτάσουν.

Έγινε μεγάλη κουβέντα για το θέμα των μεταρρυθμίσεων. Εγώ θα αναρωτηθώ: Υπήρξε καμία αλλαγή όλο αυτό το χρονικό διάστημα με τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις και δεν το πήραμε είδηση στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος; Μήπως, υπήρξαν αλλαγές στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης; Μήπως, μειώθηκε η γραφειοκρατία και ο Έλληνας πολίτης μπορεί σήμερα να εξυπηρετείται καλύτερα; Μήπως, εν πάση περιπτώσει, έγιναν κάποια άλλα πράγματα και δεν τα έχουμε πάρει είδηση;
Όμως, εκείνο που βλέπουμε εμείς και κάθε Έλληνας πολίτης είναι ότι οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις αφορούν το ωράριο που εξυπηρετούν συγκεκριμένα μεγαλοσυμφέροντα και χτυπούν τους μικρομεσαίους, για τους οποίους κατά καιρούς κόπτονται ορισμένοι, βλέπουμε τις παρεμβάσεις -που ονομάστηκαν μεταρρυθμίσεις- στο ασφαλιστικό που ήταν χάρισμα δισεκατομμυρίων στις τράπεζες σε βάρος του Ι.Κ.Α..
Βλέπουμε την κατάργηση της περιβόητης μονιμότητας, που δεν ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένη, αλλά και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που επιχειρείται από την πλευρά των εργοδοτών με την ανοχή αν όχι με το σιγοντάρισμα της ίδιας της Κυβέρνησης.

Αυτές είναι, αγαπητοί συνάδελφοι, οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν κοινωνικό όφελος και οι οποίες βοήθησαν και θα βοηθήσουν τη χώρα και τον τόπο μας να πάνε μπροστά; Αν αυτά εσείς τα λέτε μεταρρυθμίσεις, εμείς πραγματικά σας τα χαρίζουμε.

Όσον αφορά στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, ναι, μπορούμε να έχουμε διατηρήσιμη ανάπτυξη, αλλά να είναι ...1% !
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας το εξής. Η κριτική που εγώ έκανα, σχετικά με το θέμα των Οδηγιών, δεν ήταν τόσο γιατί καθυστέρησε η Κυβέρνηση να ενσωματώσει τις Οδηγίες.

Καθήκον μιας Κυβέρνησης δεν είναι να ενσωματώνει ακατέργαστες τις ευρωπαϊκές Οδηγίες. Τα ζητήματα που έθεσα είναι αν και κατά πόσο έχει υπάρξει αποτίμηση των συνεπειών που θα υπάρξουν από την υιοθέτηση ιδιαίτερα της πρώτης Οδηγίας στον κρατικό προϋπολογισμό, των συνεπειών που θα υπάρξουν στην πραγματική οικονομία. Και αν και κατά πόσον η Κυβέρνηση έχει πάρει τα μέτρα της σχετικά με τα ζητήματα αυτά.

Είμαστε υποχρεωμένοι και το μόνο που θα ψηφίσουμε, με τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις μας, είναι αυτά τα ζητήματα της ενσωμάτωσης των Οδηγιών.

Όμως μπορούμε, το ξαναλέω, σαν χώρα και σαν κυβέρνηση, από τη στιγμή που βλέπουμε -αν βλέπετε και εσείς- ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των Οδηγιών, να θέσουμε αυτά τα ζητήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να επιδιώξουμε την αλλαγή και την τροποποίησή τους, έτσι ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα είτε στον Προϋπολογισμό μας είναι στην πραγματική οικονομία. Γιατί αύριο θα δοθεί η δυνατότητα σε μια σειρά από επιχειρήσεις να επιλέγουν ως χώρα διανομής των κερδών τους τις χώρες που θα έχουν τους μικρότερους φορολογικούς συντελεστές ή θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν οι επιχειρήσεις ακόμα και την έδρα τους, είτε στη Ρουμανία είτε στη Βουλγαρία.