Αριθ. Πρωτ.: 46/28
Ημερομηνία Κατάθεσης: 6.2.05

1. Πριν από λίγες ημέρες 6 Τράπεζες ανακοίνωσαν με πανομοιότυπη επιστολή τους στην ΟΤΟΕ ότι αρνούνται να ορίσουν κοινούς εκπροσώπους και να διαπραγματευθούν σε κλαδικό επίπεδο, δηλώνοντας ότι οι «συνθήκες του ανταγωνισμού» τους επιβάλλουν να διαπραγματεύονται μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας (στις επιχειρήσεις βεβαίως που αυτές μπορεί να υπάρξουν).

Είναι γνωστό όμως ότι η Κλαδική Συλλογική Σύμβαση ρυθμίζει ενιαία μόνο τα κατώτερα όρια αμοιβών και επιδομάτων καθώς και τις βασικές συνθήκες εργασίας και τα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων.

Άρα ουσιαστικά όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται, αλλά ενισχύει το πλαίσιο ενός υγιούς ανταγωνισμού και σαφώς λειτουργεί θετικά για περαιτέρω επιχειρησιακές ρυθμίσεις, που αντιστοιχούν στα ιδιαίτερα δεδομένα της κάθε τράπεζας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κλαδική ΣΣΕ ΟΤΟΕ – Τραπεζών λειτούργησε ομαλά όλα αυτά τα χρόνια και προώθησε (μέσα από συγκροτημένο κοινωνικό διάλογο) σημαντικές θεσμικές καινοτομίες και αλλαγές και μάλιστα σε συνθήκες ταχείας απελευθέρωσης, αναδιάρθρωσης και έκθεσης του τραπεζικού συστήματος στον διεθνή ανταγωνισμό. Και μέσα απ’ αυτήν τη Συλλογική Διαπραγμάτευση, είχαν και έχουν την ευκαιρία οι Τράπεζες να θέσουν και τις προτάσεις για τις «αλλαγές» που επαγγέλλονται και να αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους, ώστε να προωθηθούν λύσεις με την στήριξη και τη συμμετοχή των εργαζομένων.

Σε περίπτωση όμως κατάργησής τους θα εγκαθιδρυθούν συνθήκες ενός ανεξέλεγκτου και αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων, βασισμένου σε λογικές συνεχούς μείωσης του κόστους εργασίας και πλήρους απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων.

Η στάση αυτή των Τραπεζών είναι εξόχως προκλητική ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιχειρήσεις με τεράστια κέρδη, για τα οποία και επαίρονται στις ανακοινώσεις τους. Όπως και απαράδεκτη είναι η επίθεση απαξίωσης της ΟΤΟΕ, όταν όλοι κατανοούν ότι πραγματικός στόχος τους δεν είναι να προωθήσουν «σύγχρονες αλλαγές», αλλά να οδηγήσουν σ’ ένα καθεστώς ασυδοσίας, υπερεκμετάλλευσης και αμφισβήτησης βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ότι πραγματικός στόχος είναι η φθηνή εργασία χωρίς ωράρια, χωρίς κανόνες, με απλήρωτες υπερωρίες, και η χαμηλή ασφαλιστική κάλυψη. Με τέτοιες λογικές οδηγούμαστε σε έναν ανταγωνισμό «προς τα κάτω», σ’ ένα ιδιόμορφο damping εις βάρος του κόσμου της εργασίας.

2. Οι μεθοδεύσεις αυτές δεν θα προχωρούσαν χωρίς την ενεργή συμμετοχή και καθοδήγηση της ίδιας της Κυβέρνησης, και ειδικά του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών.

Είναι σαφές πως οι διορισμένοι από τον ίδιο Διοικητές των Τραπεζών Εθνικής, Εμπορικής, Αγροτικής (της οποίας μάλιστα το δημόσιο κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών), δεν θα έπαιρναν τέτοιες πρωτοβουλίες χωρίς την σχετική εντολή του κ.Αλογοσκούφη.

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχωρά σε μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, με προφανή στόχο να αποδυναμώσει ένα ισχυρό συνδικάτο και να προωθήσει την λογική της ΑΠΟΡΥΘΜΙΣΗΣ στις εργασιακές σχέσεις.

Αντιλαμβάνεται την επίθεση κατά της ΟΤΟΕ ως «ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΒΑ» για την γενικότερη αμφισβήτηση της Εθνικής Γενικής και των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα.

Έχει επιλέξει η Κυβέρνηση όχι μόνο να «καβαλήσει» το κύμα της απορύθμισης, αλλά και να εξυπηρετήσει με κάθε τρόπο τους «λίγους ισχυρούς», τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Δεν διστάζει να προωθεί επιλογές στηριγμένες στη λογική της συνεχούς μείωσης του κόστους εργασίας, ακόμη και σε κλάδους με υπερκέρδη όπως οι Τράπεζες.

Οι συναντήσεις του κ.Υπουργού Απασχόλησης με τους τραπεζίτες, θα ήταν ειλικρινείς και όχι υποκριτικές, μόνο αν ήδη είχαν δώσει εξουσιοδότηση οι ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση Τράπεζες.

3. Αυτές οι παρεμβάσεις δεν οδηγούν σε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, ούτε βέβαια εκείνης του μέσου πολίτη. Του πολίτη που σε τελική ανάλυση είναι και αυτός θύμα της τοκογλυφικού χαρακτήρα εκμετάλλευσης των Τραπεζών μέσω των απαράδεκτα υψηλών επιτοκίων – και περιθωρίων κέρδους – στα στεγαστικά, τα καταναλωτικά δάνεια, τον επαγγελματικό δανεισμό.

Εκμετάλλευση που γίνεται βέβαια σε συμφωνία με την Κυβέρνηση που δέσμια της αποτυχίας της στην Οικονομία και των πολιτικών λιτότητας που ακολουθεί, εναποθέτει στον υπερδανεισμό των πολιτών τις ελπίδες για «ανάπτυξη». Και επειδή οι πολίτες το κατανοούν, οι νέου τύπου μεγαλοστομίες των «αρμοδίων» περί προνομιούχων κ.λ.π. δεν έχουν πια καμιά τύχη.

Αυτές οι παρεμβάσεις οδηγούν σε μια κοινωνία χωρίς κανόνες, έξω από την λογική του κράτους δικαίου, μακριά από κάθε έννοια συλλογικής έκφρασης, διαβούλευσης και προστασίας, με εργαζόμενους απεριόριστων υποχρεώσεων και μηδενικών δικαιωμάτων.

Οδηγούν σε μια κοινωνία χωρίς δικαιοσύνη, όπου οι ανισότητες θα αυξηθούν, η «υποταγή» θα αντικαθιστά την συνευθύνη και την κοινή προσπάθεια, όπου θα υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης και αμφιλεγόμενης «ανταγωνιστικότητας».

Για του λόγους αυτούς:

- Γιατί με τη διαίρεση των εργαζομένων και την κατασυκοφάντηση των δικαιωμάτων τους, στο όνομα των δήθεν «μεταρρυθμίσεων», έδωσαν το έναυσμα (αν δεν τις μεθόδευσαν συνειδητά...) για ακραίες, αντισυμβατικές, κακόπιστες και κοινωνικά ανεύθυνες επιλογές των εργοδοτών στον κλάδο των Τραπεζών.

- Γιατί υποκινούν τις Τράπεζες σε μια χωρίς προηγούμενο επίδειξη περιφρόνησης στο Σύνταγμα, στους νόμους, στις δημοκρατικές διαδικασίες και στους εργασιακούς θεσμούς, ανεχόμενοι ή και σαφώς επιβραβεύοντας ανοικτές παραβιάσεις κλαδικών συμφωνιών και αυτής ακόμα της εργατικής νομοθεσίας στο χώρο των Τραπεζών.

- Γιατί συνειδητά παραβλέπουν ότι οι κλαδικές συμβάσεις στο χώρο των Τραπεζών έχουν ουσιώδη ρόλο για την αποτροπή εγκαθίδρυσης συνθηκών αθέμιτου και ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων του κλάδου.

- Γιατί με τις επιλογές και τη στάση τους ανέχονται, υιοθετούν και παροτρύνουν την κατάργηση του συνδικαλισμού, που αποτελεί πυλώνα κάθε ευνομούμενης Δημοκρατίας,

- Γιατί υποθάλπουν και επικροτούν κοινωνικά ανεύθυνες εργοδοτικές συμπεριφορές και λογικές ανταγωνισμού ζούγκλας, σε βάρος των εργαζομένων, των πολιτών, σε βάρος ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.

Οι Επερωτώντες Βουλευτές

Χρήστος Πρωτόπαπας

Δημήτρης Κουσελάς

Γιώργος Φλωρίδης

Κώστας Σπηλιόπουλος

Εύη Χριστοφιλοπούλου

Τόνια Αντωνίου

Γιώργος Ανωμερίτης

Ανδρέας Μακρυπίδης

Αθανασία Μερεντίτη

Αθανάσιος Παπαγεωργίου

Αναστάσιος Χωρέμης