Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με έκπληξη ακούσαμε όλοι προχθές τον Πρωθυπουργό, να μιλάει για μία Κυβέρνηση με ισχυρότερη λαϊκή εντολή. Και το ερώτημα όλων, καθώς και το δικό μου, είναι: Είναι, κύριε Πρωθυπουργέ, η κυβέρνηση των εκατόν πενήντα δύο Βουλευτών, ισχυρότερη από την Κυβέρνηση των εκατόν εξήντα πέντε Βουλευτών; Κι αν πραγματικά πιστεύετε κάτι τέτοιο, τότε, προς τι η σπουδή για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, λίγες ημέρες αμέσως μετά τις εκλογές; Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η μοναδική συγκεκριμένη δέσμευση, που ανέλαβε αυτή η Κυβέρνηση. Όμως, αλήθεια, αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που απασχολεί σήμερα τους Έλληνες πολίτες, την ελληνική κοινωνία ή μήπως η ακρίβεια, που ροκανίζει το πενιχρό εισόδημα των νοικοκυριών, πολλά από τα οποία δεν μπορούν, κυριολεκτικά, να ζήσουν και η άνευ προηγουμένου άνιση αναδιανομή σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων;

Ακούσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι θα εκπληρώσει επιτέλους τις υποχρεώσεις που ανέλαβε το 2004, καθώς και τις πρόσφατες προεκλογικές του δεσμεύσεις. Δεν μας είπατε όμως, κύριοι της Κυβέρνησης, ποιος θα πληρώσει αυτόν τον λογαριασμό, όταν ο προϋπολογισμός του 2007 έχει ξεφύγει από τους στόχους, όταν δεν ζητάτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βάσει του άρθρου 104 της Συνθήκης, να εξαιρεθούν από το έλλειμμα οι δαπάνες για τους πυρόπληκτους νομούς, όταν δεν τιμαριθμοποιείτε τη φορολογική κλίμακα και την αύξηση του αφορολόγητου, όταν παρεμβαίνετε στους φόρους μεταβίβασης και κληρονομιάς, σε όφελος των ιδιοκτητών μεγάλης ακίνητης περιουσίας, όταν τέλος, επιφυλάσσετε –και δεν υπήρξε καμμία δέσμευση του Πρωθυπουργού, παρ’ότι προκλήθηκε από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- νέα αύξηση στο Φ.Π.Α. και στους έμμεσους φόρους.

Ακούσαμε επίσης τον Πρωθυπουργό να μιλάει για κοινωνική ευαισθησία και δικαιοσύνη. Πώς την εννοείτε, αλήθεια κύριοι της Κυβέρνησης, αυτήν τη δικαιοσύνη; Με τα φιλοδωρήματα του ταμείου καταπολέμησης της φτώχειας, που λέτε ότι θα φτιάξετε, για να απενοχοποιειθείτε από την πιο άδικη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, που έχετε επιβάλει με την πολιτική σας τα τελευταία τριάμισι χρόνια; Γιατί αλήθεια, δεν δέχεστε τις προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για την θέσπιση ενός επαρκούς εγγυημένου εισοδήματος; Μήπως αυτήν την κοινωνική ευαισθησία και δικαιοσύνη, την εννοείτε με τις αορίστως εξαγγελθείσες ελάχιστες εθνικές συντάξεις, στα όρια της φτώχειας, εθνικές συντάξεις, που είναι προάγγελος του συστήματος Μπέβεριτζ, ενός συστήματος, που στόχο έχει να συμπιεστούν όλες οι συντάξεις προς τα κάτω; Μήπως όμως η ευαισθησία σας, κύριοι της Κυβέρνησης, εκφράζεται στο ασφαλιστικό;

Ακούσαμε τις διαβεβαιώσεις του κυρίου Πρωθυπουργού, σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Αυτό που θέλω να καταθέσω με ευθύνη, είναι ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις είναι χωρίς περιεχόμενο, είναι χωρίς αντίκρισμα, είναι κούφια λόγια, γιατί αντί η Κυβέρνηση να στηρίζει το ασφαλιστικό σύστημα, το υπονομεύει αφαιρώντας καθημερινά πόρους. Οκτώ δισεκατομμύρια έχει φτάσει αυτήν τη στιγμή που μιλάμε το χρέος του κράτους απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία, όταν ήταν 2.700.000.000 όταν το παραλάβατε το 2004.

Η εισφοροδιαφυγή από την άλλη πλευρά, αυξήθηκε κατά 30% και φτάνει τα 6.000.000.000 το χρόνο. Με την πολιτική, λοιπόν, που ακολουθείτε, είναι μονόδρομος η συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και ιδιαίτερα ο στόχος σας, είναι να συρρικνώσετε τα δικαιώματα της νέας γενιάς. Απλά επειδή γνωρίζετε ότι μια απευθείας και ολομέτωπη επίθεση στο ασφαλιστικό, θα ξεσήκωνε και τις πέτρες, το πάτε εκ του πλαγίου. Κόβετε ό,τι περισσεύει από τις συντάξεις προς τα πάνω, κάνετε εκπτώσεις εισφορών και οφειλόμενων στους εργοδότες, γενικεύετε το μοντέλο και τις παροχές του Ι.Κ.Α. ανεξαρτήτως εισφορών και συμφωνημένων υποχρεώσεων, ενοποιείτε τα ταμεία χωρίς από την άλλη πλευρά ο κρατικός προϋπολογισμός να καταβάλει τα οφειλόμενα σ’ αυτά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα όπως στον Ο.Α.Ε.Ε. και στο Τ.Ε.Β.Ε., αλλάζετε τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων.

Να, λοιπόν, πώς κάνετε υποχρεωτική την κατά τα άλλα εθελοντική παράταση του εργασιακού βίου. Και αν σ’ αυτά τα ζητήματα, προσθέσουμε και τη μάχη που εσείς αφήνετε να χαθεί, σ’ ό,τι αφορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα όρια ηλικίας στις γυναίκες, τότε ολοκληρώνετε το πρώτο σημαντικό βήμα για τη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο ασφαλιστικό.

Τέλος, μήπως η ευαισθησία σας ακούμπησε ή εκφράστηκε στον τομέα της υγείας; Ακούσατε εσείς, κύριοι συνάδελφοι, τίποτε από τον Πρωθυπουργό για τις χιλιάδες ελλείψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα; Τριακόσια και πάνω άτομα νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού λείπουν από την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Μεσσηνία.

Ακούσατε τέλος, να ειπωθεί τίποτε για την περιφέρεια; Τριάμισι χρόνια τώρα, αντί να αυξηθούν τα κονδύλια για την περιφέρεια, μειώνονται. Το είδαμε σ’ όλη την περιφέρεια και το ζήσαμε και εμείς στη Μεσσηνία. Αντί να στηρίξετε τους αγρότες, τους υποχρεώνετε να πληρώνουν το χαράτσι για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων τους. Δεν τους δίνετε ούτε καν τα χρήματα που δικαιούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τώρα, βέβαια, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για την περιφέρεια, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, υποχρεωτικά θα πάει για την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων νομών. Βέβαια, μέχρι σήμερα, πρόγραμμα για την ανάπτυξη και για την ανασυγκρότηση -πέρα από τα άμεσα μέτρα- δεν έχουμε δει για τους πυρόπληκτους νομούς.

Κύριοι της Κυβέρνησης, εάν θέλετε, πραγματικά, η Μεσσηνία, η Ηλεία, η Αρκαδία, ολόκληρη η Πελοπόννησος, μετά από τις βιβλικές καταστροφές από τις πυρκαγιές, να μη γίνει νότος του νότου, δεν έχετε παρά να εντάξετε τους πυρόπληκτους νομούς στο ίδιο αναπτυξιακό πλαίσιο που ισχύει και για τις παραμεθόριες περιοχές. Πρέπει επίσης να επισπευστούν τα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα και να υπάρξει επιτέλους σε κεντρικό επίπεδο, τουλάχιστον, μια γενική γραμματεία, που να συντονίζει τη βοήθεια για την ανάπτυξη των πυρόπληκτων νομών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτονόητο είναι μ’ όλα αυτά ότι οι Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης, βρίσκονται σε δυσαρμονία τόσο με τις ανάγκες όσο και τις προσδοκίες και του ελληνικού λαού και της περιφέρειας. Γι’ αυτό και τις καταψηφίζουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.