Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Παπαδημούλη, καταλαβαίνω πραγματικά την ευαισθησία σας, όπως και την ευαισθησία των συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ που έχουν καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή. Άλλωστε, αυτή η ευαισθησία είναι και δική μου, προσωπική ευαισθησία. Και εκφράστηκε εμπράκτως στο παρελθόν, όπως στην περίπτωση της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΑΧΕΠΕΥ και το ξέρετε.
Το πρώτο που θέλω να σας πω είναι ότι αυτά τα καταλαβαίνω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πόθεν τεκμαίρεται το νούμερο  των 24.000.000.000 ευρώ, το οποίο αναφέρετε και στην ερώτησή σας.
Είναι καθαρό ότι δεν υπήρξε μέσα από το σχέδιο νόμου, στο οποίο αναφερθήκατε, καμία πρόταση για διαγραφή 24.000.000.000. Αυτό που έγινε ήταν ότι επιχειρήσαμε να θεσπίσουμε μία διαδικασία στα πλαίσια της οποίας έπρεπε να ξεκαθαρίσουμε, με τεκμηριωμένη αξιολόγηση, από το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών, όπου πράγματι είναι πάρα πολλές, ποιες από αυτές τις οφειλές μπορούν να εισπραχθούν και ποιες δεν μπορούν.
Πιστεύω ότι η Κυβέρνηση έχει και χρέος και πολιτική ευθύνη αυτό να το κάνει, να καταγράψει, δηλαδή, ποια είναι τα χρέη αυτά και να επιδιώξει με κάθε νόμιμο μέσο και  με κάθε πρόσφορο τρόπο την είσπραξή τους.
Ταυτόχρονα, επιχειρήσαμε να συγκροτήσουμε μια επιτροπή η οποία με διαφανή και αντικειμενικά κριτήρια θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μια οφειλή αν είναι εισπράξιμη ή όχι αντιμετωπίζοντας –και το τονίζω αυτό- κάθε περίπτωση χωριστά στα πλαίσια αυτών των κριτηρίων, τα οποία αναφέρονταν στο σχέδιο νόμου. Ο Υπουργός δεν απέσυρε τη συγκεκριμένη διάταξη επειδή η διάταξη αυτή  είχε κάτι επιλήψιμο. Την απέσυρε για να διασφαλιστεί η δυνατότητα να υπάρξει περισσότερος διάλογος, να εκλείψουν οι εύκολοι εντυπωσιασμοί και να κατακάτσει η σκόνη που σηκώθηκε και η οποία πιστεύω ότι, εν πολλοίς, πέρα από το αν είχε ή όχι κάποιες σκοπιμότητες βασιζόταν κατά κύριο λόγο στην άγνοια του τι πραγματικά συμβαίνει.
Σε ό,τι αφορά στα ονόματα των οφειλετών υπάρχει και ισχύει η δέσμευση που ανέλαβε ο Υπουργός εδώ στην Αίθουσα της Βουλής. Αυτό όμως δεν σημαίνει, κύριε Παπαδημούλη, ότι αυτή η δέσμευση μπορεί να υλοποιηθεί σήμερα στην ερώτηση που συζητάμε. Απαιτείται πρώτα η κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση πράγμα το οποίο θα κάνουμε με το αμέσως επόμενο φορολογικό νομοσχέδιο που σε λίγες μέρες θα κατατεθεί στη Βουλή.
Σήμερα –και θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό για να γίνει κατανοητό απ’ όλους- δεν  υπάρχει ούτε διαδικασία ούτε θεσπισμένα, νομοθετημένα δηλαδή, κριτήρια με βάση τα οποία ένα χρέος μπορεί να χαρακτηριστεί ως εισπράξιμο ή μη εισπράξιμο. Άρα, η λίστα που αναφέρετε θα πρέπει να διαμορφωθεί αφότου υπάρξει αυτή η νομοθετική ρύθμιση στην οποία αναφέρθηκα. Εκτός και αν εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να δώσουμε συλλήβδην μια λίστα με το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών, οι οποίες ξέρετε ότι είναι πολύ μεγαλύτερες. Μέσα στις ληξιπρόθεσμες αυτές οφειλές, βέβαια, δεν είναι μόνο φοροφυγάδες. Είναι φορολογούμενοι πολίτες.
Είναι φορολογούμενοι πολίτες οι οποίοι λόγω αντικειμενικών ή υποκειμενικών αδυναμιών δεν μπόρεσαν στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο  κράτος.
Δεν πιστεύω  ότι ζητάτε κάτι τέτοιο, γιατί δεν νομίζω ότι αυτό θα συνέβαλε στη φορολογική συμμόρφωση ή στη μεγαλύτερη εισπραξιμότητα.
Άρα, λοιπόν, αυτό το οποίο ζητάτε θα γίνει με το επόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Σας ευχαριστώ.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ

Κύριε Παπαδημούλη, μην βιάζεστε κατ’ αρχήν να προκαταλάβετε τι θα φέρουμε στο επόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Θα το δείτε οσονούπω.
Αυτό που θέλω, όμως, από την αρχή να ξεκαθαρίσω είναι ότι η Κυβέρνηση ποτέ δεν εισηγήθηκε -και σ’ αυτό τουλάχιστον πρέπει να συμφωνήσουμε- τη διαγραφή συγκεκριμένων ληξιπρόθεσμων οφειλών μέσα από το προηγούμενο σχέδιο νόμου. Και το περιεχόμενο της διάταξης δεν περιείχε διατάξεις με βάση τις οποίες θα διαγράφονταν κάποια συγκεκριμένα χρέη. Είναι εδώ ακόμα η διάταξη. Την αποσύραμε. Είναι γραμμένη. Είναι στη διάθεσή σας. Μπορείτε να τη δείτε αν θέλετε, ακόμα και σήμερα.
Θα μπορούσα, κύριε Παπαδημούλη, να κατηγορήσω όσους δεν επιθυμούν τη διάκριση για τα ληξιπρόθεσμα οφέλη μεταξύ αυτών που έχουν τη δυνατότητα να εισπραχθούν και αυτών που δεν μπορούν να εισπραχθούν από το ελληνικό κράτος, ότι δεν θέλουν να αποκτήσει το δημόσιο επιτέλους μια συγκεκριμένη, αποτελεσματική και ελέγξιμη διαδικασία είσπραξης των χρεών τους. Μια διαδικασία στη βάση της οποίας το δημόσιο, ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις, θα έπρεπε να λογοδοτεί. Δεν το κάνω όμως γιατί αντιλαμβάνομαι, όπως είπα, ότι οι όποιες αντιδράσεις σε αυτόν τον διαχωρισμό προκλήθηκαν από άγνοια και τίποτα παραπέρα. Πιστεύω ότι η Κυβέρνηση και οι Βουλευτές όλων των πολιτικών κομμάτων, οι Έλληνες  πολίτες στο σύνολό τους συμφωνούν ότι το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει, με κάθε νόμιμο και πρόσφορο τρόπο, να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, προκειμένου να εισπραχθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη που σήμερα υπάρχουν.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται η κατοχύρωση μιας διαδικασίας διαφανούς, μιας μετρήσιμης και ελέγξιμης διαδικασίας. Αυτή τη διαδικασία, όπως σας είπα, θα φέρουμε στο επόμενο νομοσχέδιο στη Βουλή και θα τη θέσουμε υπόψη των Βουλευτών του Εθνικού μας Κοινοβουλίου.
Από την άλλη, έχουμε πάρει και παίρνουμε όλα τα μέτρα, προκειμένου να μην έχουμε συσσώρευση τόσων ληξιπρόθεσμων οφειλών. Και θέλω να σας πω ότι τα 30 και πλέον δισεκατομμύρια των ληξιπρόθεσμων και όχι των μη εισπράξιμων, δεν δημιουργήθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη ούτε δημιουργήθηκαν τον τελευταίο χρόνο. Είναι δημιούργημα και απόρροια μιας συγκεκριμένης πολιτικής για το ζήτημα που συζητάμε. Εγώ θα αναγνωρίσω ότι το θέμα δεν είναι μόνο διαχειριστικό. Είναι και πολιτικό. Και όντως υπήρξε κατά καιρούς έλλειψη πολιτικής βούλησης, προκειμένου να εισπραχθούν αυτά τα ανείσπραχτα χρέη. Εμείς, λοιπόν, τι κάνουμε; Επιδιώκουμε κατ’ αρχήν με όλους τους τρόπους και έγκαιρα την είσπραξή τους, πριν αρχίσουν να διογκώνονται τα χρέη του καθένα, με αποτελεσματικούς ελέγχους, ελέγχους προληπτικούς, ελέγχους προσωρινούς, ελέγχους τακτικούς. Και για πρώτη φορά οι έλεγχοι παίρνουν σάρκα και οστά με συγκεκριμένες διασταυρώσεις που δεν υπήρξαν στο παρελθόν.
Έχουμε διαμορφώσει ήδη το θεσμικό πλαίσιο προκειμένου οι έλεγχοι αυτοί να είναι αποτελεσματικοί. Έχουμε δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό «κόσκινο», μια ηλεκτρονική κρησάρα από την οποία δύσκολα μπορεί να περάσει κανένας. Επιχειρούμε με γραπτές και προφορικές ειδοποιήσεις να καλέσουμε τους φορολογούμενους που χρωστάνε.
Με διευκολύνσεις και ρυθμίσεις εκεί που υπάρχει πραγματική ανάγκη, όπως το κάνουμε και θα το κάνουμε πράξη και με αυτό το νομοσχέδιο, στη βάση όμως διάφανων και αντικειμενικών κριτηρίων, ενιαίων για όλους τους φορολογούμενους, με αναδιοργάνωση και κινητοποίηση ολόκληρου του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Αυτός είναι ο στόχος μας. Και θα προχωρήσουμε, στο επόμενο χρονικό διάστημα, σ’ αυτήν την ανασυγκρότηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού σε κεντρικό αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο, με έλεγχο στην υλοποίηση των στόχων, γιατί πλέον οι ΔΟΥ δεν λειτουργούν έτσι. Δουλεύουν στη βάση  συγκεκριμένων στόχων και ως προς την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Και σ’ αυτή την κατεύθυνση, κύριε Παπαδημούλη –και κλείνω μ’ αυτό, κυρία Πρόεδρε- θέλω να  καλέσουμε και εσάς προσωπικά, που ξέρουμε ότι έχετε δώσει μάχες και στο Εθνικό μας Κοινοβούλιο και στο Ευρωκοινοβούλιο, να συμβάλλετε αποφασιστικά. Γιατί ο στόχος μας δεν είναι να αυξήσουμε περαιτέρω τη φορολογία. Ο στόχος μας είναι να διευρύνουμε τη φορολογική βάση και να χτυπήσουμε αποφασιστικά τη φοροδιαφυγή. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα προβλήματα των εσόδων και της κρίσης.
Σας ευχαριστώ.