Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμφωνώντας καταρχήν με τις παρατηρήσεις που έκανε η Πρόεδρος, η κ. Παπανδρέου, να επισημάνω ότι όντως η έκθεση ρίχνει φως σε παθογένειες ετών, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Υπουργός, ρίχνει όμως ταυτόχρονα φως και στην επίπλαστη δημοσιονομική διαχείριση, που άσκησε τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια η Ν.Δ, μια δημοσιονομική διαχείριση που δυστυχώς έφερε τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού.

Στην ουσία η έκθεση, ρίχνει φως στο… σπορ του μαγειρέματος των στατιστικών στοιχείων, στο οποίο επιδόθηκε συστηματικά η Ν.Δ από το 2005, με τη διαβόητη δημοσιονομική απογραφή. Πέρα από τη γνωστή πολιτική σκοπιμότητα, να εμφανιστεί το έλλειμμα του 2004 υψηλότερο από ότι το παρέδωσε η τότε Κυβέρνηση, κάτι που έγινε με την αλλαγή του τρόπου καταγραφής των αμυντικών δαπανών, η Ν.Δ, στα χρόνια που ακολούθησαν, ανέπτυξε τη δημιουργική λογιστική σε βαθμό αλχημείας, με μια σειρά από τρόπους, που αναδεικνύονται από την έκθεση.

Καταρχήν, δεν εμφάνισε πουθενά τα σωρευμένα χρέη των νοσοκομείων, τα οποία, από την περίοδο Σεπτεμβρίου 2005 έως το 2009, ξεπέρασαν τα 6,3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Εκρυβε τα πραγματικά ελλείμματα των ταμείων, κρατούσε λογαριασμούς εκτός προϋπολογισμού.

Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους τρόπους που χρησιμοποίησε, για να μαγειρέψει τα στατιστικά στοιχεία.

Με τη δημιουργική λογιστική της προηγούμενης Κυβέρνησης, το ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους αποδίδονταν με πλασματικά δεδομένα, που φούσκωναν όμως, χρόνο με το χρόνο, ώσπου να αποκαλυφθούν και να πάρουν διαστάσεις χιονοστιβάδας, μόλις ξέσπασε η οικονομική κρίση και τα έσοδα είχαν κυριολεκτικά καταρρεύσει.

Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν τηρούσε ούτε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της για μηνιαία πληροφόρηση, για την εκτέλεση του προυπολογισμού, όχι μόνο στο εθνικό μας Κοινοβούλιο, όπως άλλωστε συζητήσαμε  στην αρμόδια Επιτροπή, αλλά ούτε και απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως είχε υποχρέωση.

Ειδικότερα, η έκθεση είναι καταπέλτης για τον τρόπο καταγραφής, ή μη καταγραφής του δημόσιου χρέους. Αναφέρομαι στις σελίδες 23 και 25. Όπως αποκαλύπτεται και εξηγείται από την έκθεση, το 2009, το δημόσιο χρέος ήταν υψηλότερο κατά 22 μονάδες του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, ή κατά 55 δισεκατομμύρια ευρώ, από ότι έλεγαν οι υπουργοί της Ν.Δ. Έπειτα από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις διαφόρων προβλέψεων, το χρέος έκλεισε στο 113,4% του Α.Ε.Π, από 91,4% που υπολόγιζαν και αυτό ήταν αποτέλεσμα των κρυφών ελλειμμάτων και των χρεών του Δημοσίου, που είχαν μπει κάτω από το χαλί από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Η αποθέωση, όμως, της εθνικολογιστικής αλχημείας, έγινε παραμονές των εκλογών. Το Υπουργείο Οικονομικών στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε αποστείλει στοιχεία στη στατιστική υπηρεσία, για το ρυθμό ανάπτυξης, τα έσοδα, το δημόσιο χρέος κ.λπ, αφήνοντας κενές τις στήλες του 2008 και τις προβλέψεις του 2009, τα οποία γνωστοποιήθηκαν στη Eurostat. Στις 2 Οκτωβρίου, στάλθηκε νέα γνωστοποίηση, που έβγαζε έλλειμμα στο 6% του ΑΕΠ. Στη σελίδα 29 της έκθεσης, αποκαλύπτεται  ότι τα στοιχεία των φορέων, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και  της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλοιώθηκαν σκόπιμα, στη γνωστοποίηση αυτή, που όπως  είπα ,  έγινε στις 2 του Οκτώβρη,  δύο μέρες  δηλαδή, πριν από τις εθνικές εκλογές .  Η έκθεση σημειώνει, ότι μόνο στη γνωστοποίηση της  21ης Οκτωβρίου ,  δόθηκαν τα πραγματικά στοιχεία που είχαν δώσει στην προηγούμενη κυβέρνηση οι φορείς.

Δεν  θα προσθέσω οτιδήποτε  άλλο, θα ήθελα όμως  να κάνω κάποιες ερωτήσεις, τόσο προς τον Υπουργό, όσο και προς τους φορείς που εκπροσωπούν εδώ την Επιτροπή.

Η πρώτη ερώτηση είναι αν υπάρχει θέμα περαιτέρω διερεύνησης και απόδοσης ευθυνών στην πολιτική ηγεσία του τότε Υπουργείου Οικονομικών, για το χειρισμό των στοιχείων του ελλείμματος και του χρέους τόσο για το 2009, όσο και για τα προηγούμενα χρόνια.

Η δεύτερη ερώτηση απευθύνεται στον εκπρόσωπο της Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιος ήταν τελικά ο ρόλος της στην εκτίμηση του ελλείμματος και του χρέους;  Γνώριζε ή δεν γνώριζε και πότε τα πραγματικά δεδομένα, με βάση την κατάσταση που περιγράφεται στις σελίδες 28 και 29 της έκθεσης;

Τρίτο, σε σχέση με τις σοβαρές στατιστικές διαφορές που αναφέρονται στις σελίδες 21 και 22 για τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, η τότε Υπουργός, η κ. Πετραλιά, δήλωνε αδυναμία να δώσει, μέχρι και τις εκλογές, στοιχεία για την πραγματική κατάσταση της περιουσίας των ταμείων, μετά το 2007, δηλαδή, μετά τις επιπτώσεις των δομημένων ομολόγων. Εξέτασε η Επιτροπή τι χειρισμοί έγιναν γι αυτό, αν υπήρξαν μεθοδεύσεις ή παρεμβάσεις και γενικότερα τι δυσχέρειες δημιούργησαν τα δομημένα στην αποτίμηση της πραγματικής περιουσίας των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης; Τι ρόλο έπαιξε η Τράπεζα της Ελλάδος σε αυτό; Μπορούσε ή όχι να έχει σχετική πληροφόρηση;

Τέταρτο, τελικά αν ληφθούν υπόψη οι επισημάνσεις της Επιτροπής, στις σελίδες 24 -25 της έκθεσης, πόσο είναι το δημόσιο χρέος και που μπορεί να φτάσει;

Πέμπτο, τι άνοιγμα υποχρεώσεων του δημοσίου υπάρχει σήμερα σε σχέση με τις ΣΔΙΤ ; Είναι ένα κρίσιμο ερώτημα.

Έκτο, πώς αξιολογεί η Κυβέρνηση, την πρόταση της Επιτροπής να γίνει το ΚΕΠΕ ανεξάρτητη δημοσιονομική αρχή, για τις δημοσιονομικές προβλέψεις και τον έλεγχο του προυπολογισμού, όπως άλλωστε ισχύει και σε άλλες χώρες της Ε.Ε ;

Τέλος, τι χρονικό ορίζοντα έχει η υλοποίηση όλων των προτεινόμενων από την Επιτροπή βελτιώσεων, στο μέτρο βέβαια που αυτές θα υιοθετηθούν από την Κυβέρνηση; Τι προθεσμία αντίστοιχα, έχει τεθεί από την Ε.Ε, για τη βελτίωση των στατιστικών μας;