Ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, της κύρωσης του Ισολογισμού και του Απολογισμού του Κράτους, έτους 2007, 18-11-2009.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εξέταση των στοιχείων του ισολογισμού και του απολογισμού του κράτους είναι μια σημαντική διαδικασία. Με τη διαδικασία αυτή δίνεται η δυνατότητα στο Εθνικό Κοινοβούλιο να ελέγξει την Κυβέρνηση για την εκτέλεση του Προϋπολογισμού και την επαλήθευση ή τη διάψευση των προβλέψεων που έχει κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση είναι η Κυβέρνηση του 2007. Θα ελεγχθεί για τις προβλέψεις της σε ό,τι αφορά στην πορεία είσπραξης των εσόδων, αλλά και στην πορεία των δαπανών και ιδιαίτερα για την κοινωνική αποτελεσματικότητα των δαπανών, γιατί εγώ έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κρίνουμε τα συγκεκριμένα κονδύλια. 

Ταυτόχρονα μας δίνεται η δυνατότητα να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τους επόμενους προϋπολογισμούς. Γι’ αυτό έχει αξία να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε αυτή η διαδικασία να αναβαθμιστεί σε όλα τα επίπεδα.

Από το Βήμα της Βουλής θέλω να χαιρετήσω τη δέσμευση του Πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου για την αλλαγή στον τρόπο κατάρτισης, παρακολούθησης και ελέγχου του Προϋπολογισμού του κράτους. Αυτή η αλλαγή σημαίνει πάνω από όλα σεβασμό στον πολίτη, που πρέπει να γνωρίζει πού πάνε τα χρήματά του και αν και κατά πόσο πιάνουν τόπο ή όχι.

Σήμερα, συζητάμε με καθυστέρηση ενός και πλέον χρόνου τα στοιχεία του ισολογισμού και του απολογισμού του έτους 2007, στοιχεία που πιστοποιούν την παταγώδη αποτυχία της δημοσιονομικής διαχείρισης της Νέας Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

Ξεκινάω με τον τομέα των τακτικών εσόδων. Έχουμε υστέρηση κατά 37%. Οι ανείσπρακτες οφειλές το 2007 εκτοξεύονται, κύριοι συνάδελφοι, στα 31,4 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι μεγαλύτερες δηλαδή κατά 5,6 δισεκατομμύρια από τις προβλέψεις που είχαν γίνει για τον Προϋπολογισμό του 2007.

 Με βάση τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι ανείσπρακτες οφειλές από 11,5 δισεκατομμύρια που ήταν το 2003 φθάνουν το 2007 τα 31,4 δισεκατομμύρια, δηλαδή έχουμε 300% αύξηση μέσα σε λίγα χρόνια.

 Τι δείχνουν, αλήθεια, αυτά τα στοιχεία; Δείχνουν την πλήρη κατάρρευση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Δείχνουν ταυτόχρονα την ανικανότητα, αλλά και την έλλειψη πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να συγκεντρώσει τα οφειλόμενα στο κράτος, οφειλόμενα που σε μεγάλο βαθμό έχουν πληρώσει οι Έλληνες πολίτες. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στο Φ.Π.Α.
Εδώ δεν πρόκειται περί φοροαποφυγής. Πρόκειται περί φοροκλοπής. Κύριε Υπουργέ, περιμένουμε σήμερα τις δικές σας ενέργειες πάνω στο κρίσιμο, το κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα.

 Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν τα πιστωτικά έξοδα, δηλαδή ο δανεισμός του 2007, να φθάσει τα 57,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Επομένως έχουμε υπέρβαση κατά 26,9 δισεκατομμύρια ή κατά 88,2% έναντι των προϋπολογισθέντων.

 Το σύνολο των δαπανών και του τακτικού Προϋπολογισμού και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων φθάνει τα 116 δισεκατομμύρια, ενώ οι προβλέψεις ήταν 89 δισεκατομμύρια. Έχουμε δηλαδή υπέρβαση πληρωμών κατά 26,6 δισεκατομμύρια, έναντι των προϋπολογισθέντων εξόδων.

Το μεγάλο όμως ερώτημα που γεννιέται και σε μας, αλλά και στους πολίτες που μας ακούν, είναι πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Μήπως πήγαν στην υγεία, στην παιδεία, στην έρευνα; Αν ρίξουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, μία ματιά σ’ αυτά τα κονδύλια ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, θα δούμε ότι δυστυχώς δεν πήγαν εκεί, γιατί σε σύγκριση με το 2006 τα σχετικά κονδύλια και της παιδείας και της υγείας και της έρευνας-τεχνολογίας είναι μειωμένα, με αποτέλεσμα και η παιδεία και η υγεία να απαξιώνονται συνεχώς.

Παράλληλα έχουμε σημαντική υποχρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, αφού δεν καλύπτονται ούτε οι θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του δημοσίου σε αυτά. Η μη κάλυψη των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τα Ταμεία, συν το μεγάλο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, καθώς και η πολιτική που ακολούθησε η απελθούσα κυβέρνηση με τις αναδιαρθρώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, που τα έστειλε σωρηδόν στο Ι.Κ.Α. χωρίς να υποχρεώσει τους εργοδότες να μεταφέρουν εκεί αυτά που χρωστούσαν, είχε και έχει ως αποτέλεσμα τη σημερινή κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος.

 Μέχρι το τέλος του χρόνου τα ασφαλιστικά ταμεία χρειάζονται 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ για να μπορέσουν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εκεί δυστυχώς οδήγησε η πολιτική την οποία ασκήσατε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.

Σε ότι αφορά στα εισοδήματα των εργαζομένων, οι αυξήσεις στις αποδοχές τους, αυτές που καθορίζονται από την εισοδηματική πολιτική, είναι κάτω από τον πληθωρισμό για εκείνη την περίοδο. Από την άλλη, αυξάνονται οι φορολογικές επιβαρύνσεις στη μέση ελληνική οικογένεια και σε άμεσους και σε έμμεσους φόρους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2003 για κάθε 1 ευρώ που πλήρωναν οι ελληνικές επιχειρήσεις, τα φυσικά πρόσωπα πλήρωναν 1,61 ευρώ.
Το 2007 για κάθε 1 ευρώ των επιχειρήσεων τα νοικοκυριά, τα φυσικά πρόσωπα πλήρωναν 2,18 ευρώ και 2,23 ευρώ για το 2008.

 Οι άμεσοι φόροι αυξήθηκαν κατά 10 δισεκατομμύρια και το πρώτο αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθήθηκε όλη αυτή την περίοδο ήταν η συρρίκνωση των μεσαίων στρωμάτων, η περιθωριοποίηση στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας του 25% περίπου του ελληνικού λαού. Δεν θα χρειαζόμασταν σήμερα ούτε επίδομα αλληλεγγύης ούτε έκτακτα μέτρα, εάν η πολιτική που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο ήταν διαφορετική.

 Το δεύτερο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής δεν ήταν μόνο η υπερχρέωση του κράτους. Ήταν η υπερχρέωση των νοικοκυριών στις τράπεζες. Τα χρέη των νοικοκυριών ξεπερνούν για πρώτη φορά τα χρέη των επιχειρήσεων. Υπερδιπλασιάζονται ως ποσοστό του Α.Ε.Π. σε σύγκριση με το 2003. Φθάσαμε να είναι πάνω από το 46% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ξεπεράσαμε δηλαδή και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός μισθός είναι σχεδόν διπλάσιος από τους μισθούς στη χώρα μας.

Την ίδια στιγμή το δημόσιο χρέος από τα 226 δισεκατομμύρια το 1996–και αυτά δεν είναι στοιχεία δικά μου, είναι στοιχεία δικά σας, στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών- φθάνει τα 239 δισεκατομμύρια το 2007. Η απόκλιση για την εξυπηρέτηση του συνολικού δημόσιου χρέους -χρέους δηλαδή των Ενόπλων Δυνάμεων και δημόσιο χρέος- είναι 22,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αυτή η πορεία, βέβαια, συνεχίστηκε μέχρι σήμερα με αυξητικές τάσεις. Το 2008 το δημόσιο χρέος σκαρφάλωσε στο 99,2% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Το 2009, στο τέλος του χρόνου, θα φθάσει το 112,6% και αν αυτή η πορεία συνεχιζόταν και τον επόμενο χρόνο, με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δημόσιο χρέος θα έφθανε το 124% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

 Ξέρετε τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι αριθμοί; Σημαίνουν ότι για να αποπληρώσουμε από εδώ και πέρα στην αρχή κάθε χρόνου τα τοκοχρεολύσια για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους χρειαζόμαστε, κύριε Υφυπουργέ, -και το ξέρετε πολύ καλά- το 50% και πλέον των εσόδων του Κρατικού Προϋπολογισμού. Και έχουμε αυτή την πελώρια αύξηση του δημόσιου χρέους όταν την ίδια στιγμή, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, έχουμε αναθεώρηση προς τα πάνω του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος κατά 9,8%, έχουμε αποκρατικοποιήσεις, έχουμε την επαχθή φορολογία για την οποία μίλησα πριν.

Παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο χρέος καλπάζει προς τα πάνω.

 Σε ό,τι αφορά στο δημοσιονομικό έλλειμμα, μ’ αυτή την πολιτική η κατάσταση δεν θα μπορούσε, βέβαια, να ήταν καλύτερη. Στον Προϋπολογισμό του 2007 –αυτά είναι δικά σας στοιχεία- προβλέπατε έλλειμμα 2,4%. Στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που στείλατε στις Βρυξέλλες, χωρίς να ενημερώσετε το Εθνικό Κοινοβούλιο, το έλλειμμα ήταν 3,7%. Τελικά το έλλειμμα έφθασε το 3,7%. ‘Εχει αυτό καμιά σχέση με τις δικές μας αλχημείες;