Ομιλία του Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρη Κουσελά, κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, επί των τροπολογιών του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «αναμόρφωση του νομικού πλαισίου των ιδιωτικών και επαγγελματικών σκαφών αναψυχής και την επιβολή ειδικού φόρου & έκτακτης εισφοράς, καθώς και για τη ρύθμιση θεμάτων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους»,  30-07-2009

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση με την τροπολογία για τα βαρέα και ανθυγιεινά δείχνει πόσο λίγο σέβεται τον κοινωνικό διάλογο που είναι σε εξέλιξη, δείχνει πόσο λίγο σέβεται τους κοινωνικούς συνομιλητές. Δείχνει, ταυτόχρονα, και πόσο λίγο υπολογίζει στη διαφάνεια του πολιτικού μας συστήματος.

 
Θέλετε, κύριοι της Κυβέρνησης, να απεντάξετε εκατό και πλέον επαγγέλματα από τα βαρέα και ανθυγιεινά. Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά έχει σηματοδοτηθεί ήδη από το πόρισμα της Επιτροπής Μπεχράκη. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η Υπουργός εν τη ρύμη του λόγου της αποκάλυψε την αλήθεια. Αποκάλυψε ότι η Επιτροπή επισκέπτεται διάφορους χώρους, που θέλετε να εντάξετε. Οι χώροι βέβαια δεν είναι δυο, τρεις ή τέσσερις. Υπάρχουν πάνω από τριακόσιοι που έχουν κάνει σχετική αίτηση. Ποιος είναι ο στόχος σας, λοιπόν; Να απεντάξετε τους μεν και να εντάξετε κάποιους, προκειμένου να βάλετε το «λουκούμι στο στόμα» των εργαζόμενων και να τους έχετε σε πολιτική ομηρία για να διαπραγματεύεστε ποιοι θα μπουν και ποιοι θα μείνουν απ’ έξω.

Και βέβαια, όλη αυτή η διαδικασία θα έχει ένα τεράστιο κόστος. Και ασφαλιστικό, αλλά και κόστος, ταυτόχρονα, που θα στοιχίσει, όπως πολύ σωστά είπε η συνάδελφος Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και στην ίδια την απασχόληση των εργαζομένων.

Δε θα είναι μόνο η μείωση κατά 14%-15% των συντάξεών τους. Θα είναι και το ίδιο το εργασιακό τους καθεστώς. Διότι κανείς εργοδότης, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα, δε θα δεχθεί να έχει στην επιχείρησή του εργαζόμενους δύο ταχυτήτων. Τους παλιούς με εύσχημο τρόπο θα τους βγάλει απ’ έξω. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτά είναι τα ψέματα της κυρίας Υπουργού, που έρχεται εδώ και μας λέει ότι η διαδικασία αυτή δεν αφορά, δήθεν, τους παλιούς, ότι αφορά μόνο τους νέους. Όμως, η κυρία Υπουργός αποδέχθηκε ότι το θέμα το οποίο συζητάμε είναι ένα ασφαλιστικό ζήτημα. Με βάση, λοιπόν, το Σύνταγμα, ζητήματα που αφορούν στο Ασφαλιστικό ρυθμίζονται με νόμο και όχι με υπουργική απόφαση.

Επομένως, δε νομιμοποιείσθε, με βάση το σκεπτικό που οι ίδιοι στηρίξατε εδώ, να ρυθμίσετε αυτό το ζήτημα με υπουργική απόφαση. Θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο; Αν έχετε τα κότσια, προχωρήστε με υπουργική απόφαση, αλλά με τη σύμφωνη γνώμη εργοδοτών-εργαζομένων. Μπορείτε να το κάνετε; Θέλετε να το κάνετε; Προφανώς όχι, γιατί θέλετε να βγάλετε και να βάλετε αυτούς που θέλετε στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Σε ό,τι αφορά στην τροπολογία  για την ασφαλιστική αγορά. Η τροπολογία αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι καθρέπτης της κυβερνητικής ανευθυνότητας, αλλά -θα έλεγα- και της γενικότερης φιλοσοφίας και των επιλογών της για έναν ευαίσθητο και νευραλγικό χώρο.

Η Κυβέρνηση τέσσερα χρόνια τώρα γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στον ασφαλιστικό χώρο και είναι, κύριε Υπουργέ, θεατής της κακοδιαχείρισης, αλλά και μιας σειράς μη ορθολογικών επιλογών που έχουν γίνει. Γνωρίζετε την κατάσταση, αλλά αρκεστήκατε σε ημίμετρα, σε ασπιρίνες, να πάρετε αποφάσεις για τα μάτια, θα έλεγα.

Κυβερνητικές αποφάσεις υπάρχουν για κάποια μικρά πρόστιμα.
Κι έρχεστε σήμερα τις δικές σας ευθύνες αυτής της ανεπάρκειας, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες των διοικούντων τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις να τις μεταθέσετε στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου, στις πλάτες του κρατικού Προϋπολογισμού.

Φταίει ο Έλληνας φορολογούμενος, φταίνε οι Έλληνες πολίτες για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, για το bank insurance που πουλούσαν με τον τρόπο που πουλούσαν οι ασφαλιστικές εταιρείες για να ανταγωνιστούν τις τράπεζες; Και φταίει για αυτά που ενθυλάκωσαν οι ιδιοκτήτες τους και οι ασφαλιστές με αυτή τη διαδικασία;
Εμείς αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν δύο προβλήματα. Όντως, υπάρχει κενό στην κάλυψη του κλάδου ζωής. Ο κλάδος αυτοκινήτων είναι καλυμμένος από το Επικουρικό.

Δεύτερον, υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα, τι θα γίνει με τις εταιρείες που, από ό,τι φαίνεται, θα βουλιάξουν στο επόμενο χρονικό διάστημα. Τι θα γίνει με την απασχόληση των εργαζόμενων σ’ αυτές τις εταιρείες; Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείτε να αντιμετωπίσετε αυτό το ζήτημα δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά.

Τα ερωτήματα, λοιπόν, που τίθενται είναι τα εξής: Πώς το Δημόσιο θα έρθει να εγγυηθεί για τις υποχρεώσεις των ιδιωτικών εταιρειών, όταν δεν καλύπτει τις δικές του υποχρεώσεις απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία; Η κυρία Υπουργός, που είναι εδώ, γνωρίζει ότι το άνοιγμα στην κοινωνική ασφάλιση είναι της τάξης των 11.000.000.000 ευρώ.

Όταν, λοιπόν, δεν εγγυάσθε αυτά τα ανοίγματα, πώς θα εγγυηθείτε τα ανοίγματα των ιδιωτικών ασφαλιστικών; Σε ποιες εταιρείες και σε ποια συμβόλαια απευθύνεται η τροπολογία που κάνατε; Τι εννοείτε με τον όρο «χαρτοφυλάκια ζωής»; Είναι μέσα οι καλύψεις που έχουν χαρακτήρα εξασφάλισης; Δηλαδή, είναι μέσα συνταξιοδοτικά, αποταμιευτικά προγράμματα, προγράμματα θανάτου και αναπηρίας; Είναι μέσα οι νοσοκομειακές καλύψεις που έχουν ετήσια ισχύ ανανεούμενη; Περιλαμβάνονται και επενδυτικά προϊόντα, δηλαδή, ομόλογα και unit linked; Είναι και αυτά τα προϊόντα μέσα;

Ποια θα είναι η ανάδοχος εταιρεία που θα πάρει μία επιχείρηση με μηδενικό, κυριολεκτικά, ρίσκο; Θα πάρει, για παράδειγμα, εκατό χιλιάδες πελάτες, εκατό χιλιάδες συμβόλαια και θα τα εκμεταλλεύεται με εγγύηση του Δημοσίου.

Δηλαδή, τι θα πάτε να κάνετε; Θα πάτε να δώσετε αυτές τις εταιρείες των οποίων το βάρος θα έχει επωμιστεί το δημόσιο, σε φίλους σας, σε κουμπάρους και πάλι, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν; Ή θα τις επιστρέψετε, αφού εξυγιανθούν, στους παλαιούς μετόχους; Και ομιλώ για την ακροτελεύτια διάταξη που αναφέρεται στο δικαίωμα της ΕΠΕΙΕΑ για… ανάκληση της ανάκλησης.

Πώς εννοείτε την προστασία των ασφαλισμένων πελατών; Επιλεκτικά; Και τι θα γίνει με τους εργαζόμενους; Υπάρχει καμία εγγύηση στην τροπολογία για το τι θα γίνει με τους εργαζόμενους, για το αν και κατά πόσο θα προστατευθεί η απασχόλησή τους ή όχι;

 
Αυτά είναι μία σειρά από σοβαρότατα ζητήματα, που τα αφήνετε τελείως ανοικτά. Και είναι φυσικό και επόμενο το πιο μεγάλο ζήτημα να είναι ότι ουσιαστικά ανοίγετε το ουσιαστικά σε εργοδότες να φαλιρίσουν τις εταιρείες τους για να μπουν σ’ αυτό το σύστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Και κλείνω με την τροπολογία για την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της τιμής των φαρμάκων και τον τρόπο προμηθειών. Είναι μία ομολογία αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής στον συγκεκριμένο τομέα. Καταργήσατε το σύστημα υπολογισμού της τιμής των φαρμάκων. Καταργήσατε τη λίστα των φαρμάκων. Καταργήσατε τον τρόπο προμηθειών για τα νοσοκομεία.

Ο κ. Αβραμόπουλος δεσμεύτηκε για τρία πράγματα. Δεσμεύτηκε για την προστασία του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος. Δεσμεύτηκε για μείωση των τιμών και για μείωση των ελλειμμάτων στα νοσοκομεία. Τι έγινε στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν; Ποια είναι τα αποτελέσματα; Οι φαρμακευτικές δαπάνες το 2003 ήταν 5 δισεκατομμύρια, όπως σας είπαν οι συνάδελφοί μας, και διπλασιάζονται, δηλαδή φθάνουν τα 9 δισεκατομμύρια, το 2009. Φθάνουμε στο 2,7% του Α.Ε.Π., όταν σε μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, το ποσοστό της φαρμακευτικής δαπάνης δεν ξεπερνά το 1,8%.

Βελτιώθηκε μήπως η παροχή υπηρεσιών στα νοσοκομεία; Τα νοσοκομεία χρωστούν πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Έχουμε δεκαεννιά χιλιάδες πεντακόσιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Και τα ίδια τεράστια προβλήματα υπάρχουν και στα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν έχουμε ούτε προσωπικό, αλλά ούτε γάντια, γάζες, σύριγγες και άλλα απαραίτητα είδη.

Χρεοκοπήσατε και απαξιώσατε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Χρεοκοπήσατε και απαξιώσατε την Κοινωνική Ασφάλιση.

Εμείς έχουμε προτάσεις. Και αυτές οι προτάσεις μας αναπτύχθηκαν και από τον Εισηγητή μας και από τον Έκτορα Νασιώκα που μίλησε γι’ αυτό το ζήτημα. Και έχουμε και την πολιτική βούληση με επικεφαλής τον Πρόεδρό μας, τον Γιώργο Παπανδρέου, αυτές τις προτάσεις να τις κάνουμε πράξη.

Σας ευχαριστώ πολύ.