Αθήνα, 29 Ιουλίου 2004

«‘Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Είναι γεγονός ότι το απαράδεκτο καθεστώς των πανωτοκίων, καθώς και οι πρακτικές ορισμένων τραπεζών ταλαιπώρησαν και οδήγησαν σε αδιέξοδο χιλιάδες δανειολήπτες, από το 1980 μέχρι σήμερα.

Είναι επίσης γεγονός, ότι στο πρόσφατο παρελθόν από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έγιναν δυο ανεπιτυχείς προσπάθειες, προκειμένου να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.

Η τροπολογία που προτείνεται σήμερα από την Κυβέρνηση είναι σαφέστατα βελτιωμένη και καλύτερη από τις προηγούμενες. ‘Όμως φαίνεται ότι και αυτή η πρόταση υπολείπεται των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η Ν.Δ. στο προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Και το λέω αυτό γιατί, για παράδειγμα, μια από τις δεσμεύσεις της ήταν η κατάργηση του άρθρου 30 του Ν. 2789/2000, όπως αυτός τροποποιήθηκε με τον επόμενο νόμο. Ενα ζήτημα, Κύριε Υπουργέ, που πρέπει να δείτε.

‘Ένα δεύτερο ζήτημα αφορά το άρθρο 5 και έχει σχέση με τους αγρότες εκείνους που πήραν δάνεια πριν το 1990. Το ποσό το οποίο τους υπολογίζει να πληρώσουν δεν είναι τελικά το 150% του αρχικού κεφαλαίου, αλλά το 300%. Είναι, δηλαδή, τριπλάσιο.

Επίσης, το ποσό που αναφέρεται στο άρθρο 4, δεν είναι το αρχικό κεφάλαιο, γιατί όπως λέει το εν λόγω άρθρο, υπολογίζονται σε αυτό οι συμβατικοί τόκοι και τα λοιπά έξοδα. ‘Ετσι θα βγουν από τη ρύθμιση, με το ζήτημα αυτό, αρκετές εκατοντάδες ή και χιλιάδες –δεν μπορώ να υπολογίσω- δανειολήπτες.

Τέλος, πρέπει να προσεχθεί το άρθρο 8. Εγώ θα προσέθετα και κάτι ακόμα, που είναι συνεπές με αυτό που είπα στην αρχή, ότι πρέπει να υπάρξει πρόνοια για τη λήψη μέτρων ώστε να υποχρεώνονται οι Τράπεζες να εφαρμόσουν την όποια ρύθμιση ψηφιστεί τελικά από τη Βουλή.

Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ θετική την πρόταση αυτή, αλλά εκφράζω ισχυρές επιφυλάξεις για το εάν και κατά πόσον θα δώσει τελική λύση, στην περίπτωση που οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις που έγιναν και από εμένα και από άλλους συναδέλφους, δεν γίνουν αποδεκτές.»