Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 23 Μαρτίου 2004

Ο Δ. ΚΟΥΣΕΛΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
      Αόριστες εξαγγελίες προεκλογικού τύπου

Εφημερίδα ΦΩΝΗ 23 Μαρτίου 2004

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
       Γενικόλογες διακηρύξεις με ορίζοντα Ευρωεκλογών
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΣΕΛΑ βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ

 Οι προγραμματικές δηλώσεις είναι το συγκεκριμένο πλαίσιο στόχευσης και πολιτικής, που κάθε Κυβέρνηση αναλαμβάνει να υλοποιήσει κατά τη διάρκεια της θητείας της, προσδιορίζοντας τις αρχές, τα μέσα, τα χρονοδιαγράμματα και τις πολιτικές σε κάθε τομέα ευθύνης της.
Σ’ αυτό είχε επιμείνει ιδιαίτερα ο σημερινός Πρωθυπουργός, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ασκώντας έντονη και συχνά υπερβολική κριτική στις προγραμματικές δηλώσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Δεν είδαμε όμως να το εφαρμόζει στις δικές του προγραμματικές δηλώσεις!
Πόσο, αλήθεια, αντέχει η ανάγνωση των περισσότερων σημείων των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης, σε μια σειρά από εύλογα ερωτήματα, όταν πρόκειται για λήψη αποφάσεων και επιλογών πολιτικής, όπως «πότε»; «με ποιο τρόπο»; «με ποια μέσα»; «με ποιες παραδοχές;» «με ποια φιλοσοφία»; «για ποιους»;
Από ελάχιστα έως καθόλου!
Εξαγγέλλεται λ.χ. ανάπτυξη 5% το χρόνο και μείωση της ανεργίας κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες. Βέβαια, χωρίς την ισχυρή βάση που δημιούργησαν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, δεν θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για τέτοιους στόχους.
Πως όμως θα επιτευχθούν αυτά, όχι μόνο ως μεγέθη, αλλά και ως ουσία, ως ποιότητα ζωής για τον έλληνα πολίτη;
Που είναι ο συνεκτικός ιστός, η στρατηγική ενόραση, η διασφάλιση της σωστής και δίκαιης διανομής των πόρων και των ωφελημάτων της ανάπτυξης; Ποιες θα είναι οι λογικές ενίσχυσης, διανομής και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου;
Δεν υπάρχει σαφές στίγμα της εισοδηματικής πολιτικής που θα ακολουθηθεί. ‘Η μήπως η αγορά θα αναλάβει, ως «αυτόματος πιλότος», τα πάντα;
Οι μόνες σαφείς εισοδηματικές δεσμεύσεις της νέας Κυβέρνησης είναι οι μειώσεις των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των επιχειρήσεων. Και τούτο, χωρίς το αναγκαίο αντίβαρο σε όρους πραγματικά παραγωγικής αξιοποίησης αυτών των πόρων, χωρίς καμιά δέσμευση για τη δημιουργία νέων και σταθερών θέσεων εργασίας.
Ας έρθουμε στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Πέρα από την πομπώδη μετονομασία υπουργείων και υπηρεσιών, τη γενικόλογη εξαγγελία αναβάθμισης ή δημιουργίας νέων οργανισμών για την εφαρμογή της «Εθνικής Στρατηγικής Περιφερειακής Ανάπτυξης» (το περιεχόμενο, οι βάσεις και οι αρχές της οποίας παραμένουν απροσδιόριστες…), πουθενά δεν διαφαίνεται η φιλοσοφία σχεδιασμού, η μεθοδολογία διάθεσης και κατανομής πόρων, που θα επιτρέψει πραγματικά σε κάθε Νομό και σε κάθε περιοχή της χώρας μας να αποκτήσει και να αξιοποιήσει ουσιαστικά τους πόρους και τις υποδομές που δικαιούται.
Η ελληνική ύπαιθρος και η Μεσσηνία για την οποία σε πολλά δεσμευτήκατε, κύριε Πρόεδρε, στην ομιλία σας στην Καλαμάτα, δεν θα αναζωογονηθεί με ευχολόγια, με φιλοδωρήματα, ούτε βεβαίως μόνο με “λίγο καλύτερες” συντάξεις για τους αγρότες!
Περιμένει πλέον συγκεκριμένα έργα, όχι λόγια.
Ακούμε βαρύγδουπες (κι άλλο τόσο ασαφείς) εξαγγελίες για «επανίδρυση του Κράτους». Κι έχουμε την αντίφαση της χύδην δημιουργίας νέων συμβουλίων, φορέων, οργανισμών, από τη μια, γενικόλογες αναφορές για κατάργηση και συγχώνευση κρατικών υπηρεσιών και φορέων, από την άλλη.
‘Αλλαξαν και τα περί μονιμοποίησης των συμβασιούχων. Πως, πότε και με ποια κριτήρια θα επιλεγούν οι καλύπτοντες “πάγιες και διαρκείς ανάγκες”; Δεν πρέπει, με βάση την κοινοτική Οδηγία, να μονιμοποιηθούν άμεσα, αυτοδίκαια και χωρίς άλλες προϋποθέσεις, όσοι είχαν την αλλεπάλληλη ανανέωση συμβάσεων που προβλέπει η Οδηγία;
Οι προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης τηρούν «αιδήμονα σιωπή», ή «καθαρίζουν με συνοπτικές διαδικασίες», κρίσιμα θέματα όπως:οι αγροτικές επιδοτήσεις, οι όροι και τα επιτόκια των αγροτικών δανείων, το ασφαλιστικό, οι εργασιακές σχέσεις, οι “γνήσιες” ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων οργανισμών και τραπεζών, τα στηρίγματα της ανταγωνιστικότητάς μας, οι όροι και οι προϋποθέσεις ενθάρρυνσης και προσέλκυσης επενδύσεων (θα είναι οι συνήθεις νέο-φιλελεύθερες επιλογές των χαμηλών μισθών, της ασύδοτης ελαστικότητας, των «φορολογικών παραδείσων»; τι;) οι όροι και οι προϋποθέσεις της πραγματικής σύγκλισης της οικονομίας και των εισοδημάτων με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε (και όχι στο μέσο όρο, που είναι χαμηλότερος λόγω της διεύρυνσης).
Πως θα γίνει αυτή η σύγκλιση, με ποια φιλοσοφία, με ποια μέτρα, με ποιες πολιτικές;
η καταπολέμηση της ακρίβειας. Εδώ δεν χρειαζόμαστε και άλλους “αρμόδιους” φορείς, αλλά καθημερινό, ουσιαστικό έλεγχο στοιχείων κόστους και περιθωρίων κέρδους, παραδειγματική πάταξη παραβιάσεων και καταχρηστικών πρακτικών.
η καταπολέμηση της ανεργίας και η δημιουργία απασχόλησης. Θα χρησιμοποιούμε τους δείκτες και τις μετρήσεις κατά πως μας συμφέρει; Τι είδους απασχόληση θα δημιουργήσουμε; Θα μείνουμε, κατά τα λοιπά, στο έλεος των μηχανισμών της αγοράς, χωρίς επαγγελματικό, κλαδικό και περιφερειακό σχεδιασμό της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης;
Ο περιορισμένος χρόνος δεν επιτρέπει να σταθώ και σε άλλα σημεία.
Η ουσία είναι πως η Κυβέρνηση υιοθετεί τη βολική αοριστία των γενικών εξαγγελιών προεκλογικού τύπου και την τακτική των αποσπασματικών παροχών. Δεν θέλει να ανοίξει τα χαρτιά της, να αποκαλύψει τις προθέσεις και τη φιλοσοφία των πραγματικών της σχεδιασμών.
Ο λόγος είναι απλός.
Εχει μπροστά της τις ευρωεκλογές.
Πρέπει να είναι, προς το παρόν, αρεστή, Κυβέρνηση «παντός καιρού» και για τούτο ρευστή και ευέλικτη, σε όλα τα κρίσιμα θέματα…Η “δημοσιονομική απογραφή”, πολύ το φοβάμαι, θα λειτουργήσει ως άλλοθι για τους πραγματικούς προσανατολισμούς και τις επιλογές της Κυβέρνησης, όχι ως εργαλείο διαφάνειας, καλύτερου σχεδιασμού της διάθεσης των δημόσιων πόρων.
Αυτά, φυσικά, θα τα δούμε μετά τις ευρωεκλογές.
Μέχρι τότε, ως φαίνεται, θα εισπράττουμε γενικόλογες διακηρύξεις, αποσπασματικές παροχές εντυπωσιασμού και εκθέσεις ιδεών με ορίζοντα Ευρωεκλογών !