Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2005
        (απόσπασμα δημοσιεύματος)

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε να διαμορφώνεται η εικόνα μια βαθιάς κρίσης σε θεσμούς που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας , όπως είναι η Εκκλησία και η Δικαιοσύνη.

Είναι απαραίτητο προκειμένου οι θεσμοί αυτοί να μην απαξιωθούν στη συνείδηση των πολιτών, να προχωρήσει με θαρραλέα και τολμηρά βήματα η διαφάνεια , να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι όποιοι (λίγοι ευτυχώς) επίορκοι και να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες θεσμικές αλλαγές.

Ειδικότερα η Εκκλησία ως ιερός θεσμός υπερβαίνει κατά πολύ την προσωπική ανεπάρκεια και τις όποιες αμαρτίες αυτών που την υπηρετούν.

Τα παρακμιακά φαινόμενα που παρακολουθούμε και αφορούν την εκκλησιαστική διοίκηση, έχουν την αιτία τους στην έλλειψη διαφάνειας, στην λειτουργία κλειστών συστημάτων, στην έλλειψη κοινωνικού ελέγχου.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν και κατά πόσο μπορεί να εξακολουθήσει μια λειτουργία στα πλαίσια της οποίας, κανείς δεν γνωρίζει: Ποιος λογοδοτεί σε ποιόν; Ποιος ασκεί εξουσία χωρίς να δίνει λόγο;

Ο χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους θα συμβάλλει στην εξυγίανση και σωστή λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία έχει προσφέρει πολλά στο έθνος και στη χώρα μας και η προσφορά της αυτή δεν πρέπει να αμαυρώνεται.

Η Εκκλησία είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός και ως τέτοιος πρέπει να λειτουργήσει χωρίς τη χειραγώγηση από το κράτος ή την εκάστοτε κυβέρνηση. Η ανεξαρτητοποίηση αυτή για να έχει αποτελέσματα πρέπει να συνοδευτεί και από την απάντηση για το που λογοδοτεί ο θεσμός αυτός.

Ο πιστός, ο ορθόδοξος, ο πολίτης στον οποίο αναφέρεται η Εκκλησία είναι εκείνοι που μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο πρέπει να την ελέγχουν.

Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να πάρει τις ευθύνες της. Ανέδειξε στο παρελθόν την εκκλησιαστική διοίκηση σε πολιτικό παίχτη προκειμένου να εξυπηρετήσει τους κομματικούς της στόχους.

Σήμερα «νίπτει τας χείρας της» ως «Πόντιος Πιλάτος».

Η αυτοκάθαρση όπως άλλωστε τονίστηκε και από δικά της στελέχη δεν φτάνει…

Ο κ. Πρωθυπουργός δεν μπορεί να αρκείται σε παραινέσεις και στο ρόλο του θεατή.

Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις…. Ο χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους είναι μία από αυτές.