« Το σκάνδαλο των τελευταίων ημερών, πέρα από τα φαινόμενα διαφθοράς κουμπάρων και «προσώπων εμπιστοσύνης» της κυβερνητικής παράταξης, έφερε στο προσκήνιο τις συντονισμένες πρακτικές εταιρειών και παραγόντων που ανενόχλητοι λυμαίνονται την αγορά, τον κόπο των παραγωγών και την τσέπη του καταναλωτή.

Υπό την πίεση του πρόσφατου σκανδάλου, η Κυβέρνηση με την υπ’ αριθ. 296113 Κοινή Υπουργική Απόφαση για «τον έλεγχο της παραγωγής, μεταποίησης, τυποποίησης, διακίνησης και εμπορίας για το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα», δηλώνει με σοβαρή καθυστέρηση την πρόθεσή της να παρέμβει στην αγορά του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, έστω και μετά το «μεγάλο φαγοπότι» των ισχυρών του κλάδου με συνήθη θύματα τους Έλληνες παραγωγούς και καταναλωτές.

Ωστόσο, εδώ και δυόμισι χρόνια η Γραμματεία της Επιτροπής Ανταγωνισμού ανέλαβε να χαρτογραφήσει επιμέρους κλάδους της αγοράς προκειμένου να διαπιστώσει ποιοι από αυτούς «θα πρέπει να βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση για να αποτραπούν ολιγοπωλιακές πρακτικές και συνεννοήσεις σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών», χωρίς απτό μέχρι στιγμής αποτέλεσμα. Στο μεταξύ, οι αθέμιτες πρακτικές και ειδικότερα οι συνεννοήσεις εταιρειών για τη διαμόρφωση των τιμών σε βάρος των παραγωγών-προμηθευτών τους ή/και του τελικού καταναλωτή κυριάρχησαν σχεδόν ανενόχλητες σε πλήθος αγορών, πέραν εκείνης του περιβόητου, πλέον, καρτέλ του γάλακτος. Δεν είναι τυχαίο ότι η ψαλίδα τιμών παραγωγού-καταναλωτή ανέρχεται στις χώρες της Ε.Ε. στο 1 προς 3, ενώ στη χώρα μας φτάνει ακόμα και το 1 προς 7 !

Μεγάλη ψαλίδα τιμών παραγωγού-καταναλωτή, προβλήματα στον έλεγχο προέλευσης, προβλήματα νοθείας και απροσδιόριστων προσμείξεων, αλλά και υπερβολικές τιμές σε βάρος του τελικού καταναλωτή, από τις οποίες δεν επωφελείται ούτε στο ελάχιστο ο παραγωγός, παρουσιάζουν οι αγορές πολλών προϊόντων, μεταξύ των οποίων και η αγορά του ελαιολάδου.

Η αγορά αυτή, ενώ εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται πολυδιασπασμένη και ανταγωνιστική, στην πραγματικότητα ελέγχεται, σ’ ότι αφορά στο τυποποιημένο ελαιόλαδο, από λίγες εταιρείες πολυεθνικών συμφερόντων, οι πρακτικές των οποίων οδήγησαν τις τιμές λιανικής του επώνυμου τυποποιημένου ελαιολάδου σε συνεχώς υψηλότερα επίπεδα, χωρίς οι ελαιοπαραγωγοί-προμηθευτές αυτών των εταιρειών να απολαμβάνουν ανάλογα αυξημένες τιμές, αλλά και χωρίς να διασφαλίζεται ο αναγκαίος έλεγχος στο κύκλωμα προμήθειας – κατεργασίας- τυποποίησης και εμπορίας του ελαιολάδου στην εγχώρια αγορά.

Επειδή οι παραγωγοί του Νομού Μεσσηνίας, ενός κατ΄εξοχήν ελαιοπαραγωγικού νομού, εύλογα διερωτώνται πως είναι δυνατόν να φτάνει το λάδι στον καταναλωτή σε πολλαπλάσιες τιμές από εκείνες που οι ίδιοι αναγκάζονται να το διαθέσουν στους εμπόρους, ενώ δεν λείπουν τα προβλήματα νοθείας, ελληνοποίησης εισαγόμενων κλπ, τα οποία πλήττουν τη φήμη και την ποιότητα του ελληνικού ελαιολάδου,

Επειδή και στην αγορά του ελαιολάδου εμφανίζονται κρούσματα ανάλογα εκείνων της αγοράς γάλακτος, με αποτέλεσμα τη δίκαιη αγανάκτηση και των παραγωγών, που χάνουν εισόδημα και των καταναλωτών, που αδικαιολόγητα βαρύνονται με υψηλές τελικές τιμές ακόμα και για ελαιόλαδο απροσδιόριστης ποιότητας και προέλευσης,