Εφημερίδα  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ   2009
Ο  Κουσελάς παρουσίασε τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Οικονομία.

Εφημερίδα ΦΩΝΗ  16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ   2009
Δ.Κουσελά:Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα οι πρόληψεις.
Στη κοινή συνέντευξη με Λ. Κατσέλη και Στ. Κουτμεριδη.

«Οι επιλογές της κυβέρνησης ναρκοθετούν την ελληνική οικονομία. Ο κ. Καραμανλής δεν ασχολείται με την διάσωση της οικονομίας αλλά με την διάσωση της Ν.Δ» τόνισαν η Λ. Κατσέλη, ο Δ. Κουσελάς και ο Ε. Κουτμερίδης κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου με θέμα: «Τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την διαχείριση της οικονομικής κρίσης». Η Λ. Κατσέλη έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για ύφεση στην οικονομία και κύμα μαζικών απολύσεων, ενώ επέρριψε την ευθύνη στην κυβέρνηση για την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τον διεθνή οίκο Standard & Poors. Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη καταθέσει ένα ρεαλιστικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα διάσωσης και αναπτυξιακής προοπτικής της οικονομίας που βασίζεται σε τέσσερεις πυλώνες, είπε η κα. Κατσέλη και παρουσίασε τις προτάσεις ενός βραχυχρόνιου προγράμματος εξόδου από την κρίση με ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των ασθενέστερων στρωμάτων και των ανέργων.

Ο εισηγητής του ΚΤΕ Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Κουσελάς.

 Δ. ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Ευχαριστώ. Καλή χρονιά, υγεία και δύναμη σε σας και στις οικογένειές σας. Θα ξεκινήσω από αυτό που είπε η κα Κατσέλη και ήταν πάρα πολύ χαρακτηριστικό. Είναι εμφανές πλέον σε όλους ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν ασχολείται με τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας αλλά με τη διάσωση της παράταξής του.

 Και το λέω αυτό ρίχνοντας μια ματιά στο τι γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα με τα νομοσχέδια που έρχονται στη Βουλή, νομοσχέδια σαν αυτό που συζητάμε στην αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, που δεν έχουν αρχή και τέλος αλλά αποτελούνται από ένα συνονθύλευμα περιπτωσιολογικών ρυθμίσεων με στόχο μοναδικό συγκεκριμένα ρουσφέτια που απευθύνονται σε μικρές κοινωνικές ομάδες και τίποτα μα τίποτα άλλα.

Το δεύτερο που βλέπουμε είναι, πάλι και με αυτό το νομοσχέδιο αλλά και με άλλα, ότι επιχειρούν να κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Και το λέω αυτό για το χαρακτηριστικό παράδειγμα της διάθεσης 600 εκατομμυρίων €, με βάση τους υπολογισμούς του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, χρήματα τα οποία ανήκουν στους κοινωνικούς εταίρους, στους εργαζόμενους δηλαδή και στους εργοδότες, τους οποίους χωρίς καν να μπουν στον κόπο να τους ρωτήσουν, να συζητήσουν μαζί τους, θα τα διαθέσουν προκειμένου να ρουσφετολογήσουν ασύστολα προσλαμβάνοντας για ένα χρόνο 60.000 και πλέον εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.

Εργαζόμενους οι οποίοι βέβαια δεν μπορούν να έχουν καμία μα καμία τύχη. Για τι θα τους υποσχεθούν; Ότι μετά το τέλος του συγκεκριμένου προγράμματος θα τους κρατήσουν προκειμένου να μονιμοποιηθούν στο δημόσιο; Είναι φανερό ότι πρόκειται περί πολιτικής ομηρίας. Αυτός είναι ο στόχος με ορίζοντα τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, είτε τον Ιούνιο είτε πιο κοντά.

 Και είναι χαρακτηριστικό, αγαπητοί φίλοι, ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά το δημόσιο ήδη το έχει επιβαρύνει πάρα πολύ. Ενώ ο κ. Καραμανλής μίλησε για ελάφρυνση του δημοσίου, το τελευταίο χρονικό διάστημα, τα τελευταία πέντε χρόνια, είχαμε 120.000 προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, από τις οποίες οι 70.000 ήταν αντικατάσταση συνταξιοδοτηθέντων εργαζόμενων, οι 50.000 όμως ήταν καθαρές επιπλέον προσλήψεις.

Έτσι λοιπόν, θα επιχειρήσει και επιχειρεί μέσα από αυτές τις διαδικασίες και μέσα από την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξει δήθεν η εισοδηματική πολιτική, χωρίς να τροποποιήσει βέβαια τον προϋπολογισμό, ο οποίος είναι συγκεκριμένος και στο σημείο αυτό και στον άλλο τομέα του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, όπως ανέφερε η κα Κατσέλη, ότι θα γίνουν πιο

απλόχεροι δήθεν σε ό,τι αφορά την εισοδηματική πολιτική και ότι θα χρηματοδοτήσουν περισσότερα μεγάλα έργα προκειμένου για ακόμη φορά να επιχειρήσουν να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό. Είναι η ίδια πολιτική βέβαια την οποία έχουν εφαρμόσει οι προκάτοχοί τους, και ιδιαίτερα ο κ. Ράλλης το 1980, όταν περιδιάβαινε τη χώρα και μοίραζε επιταγές. Και αυτή η πολιτική έπεσε τότε στο κενό.

Η μόνη κίνηση την οποία έκαναν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης ήταν η παροχή των 28 δισεκατομμυρίων € στις τράπεζες, ισχυριζόμενοι ότι η ρευστότητα αυτή θα πάει στην πραγματική οικονομία. Σήμερα λοιπόν αποδεικνύεται μετά την ψήφιση, και παρά την αντίδραση και τη δικιά μας και του συνόλου της αντιπολίτευσης, ότι αυτή τους η επιλογή πέφτει κυριολεκτικά στο κενό. Γιατί σήμερα φαίνεται ότι ούτε ο στόχος να διατηρηθεί η πιστωτική επέκταση στο 10% που έβαλε ο κ. Προβόπουλος όταν ήρθε στη Βουλή των Ελλήνων, δεν μπορεί να υπάρξει. Η πιστωτική επέκταση κινείται γύρω στο 7% αυτή τη στιγμή, δηλαδή είμαστε κάτω και από τη μέση της συνολικής πιστωτικής ροής που υπήρχε για το 2008. Και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Από την άλλη πλευρά και αναφέρθηκε και η κα Κατσέλη και ο κ. Χρυσοχοΐδης χθες η περιβόητη βοήθεια από το ΤΕΜΠΜΕ προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν φαίνεται να έρχεται. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις εκείνες χρηματοδότησης και είναι περιπτώσεις σε επιχειρήσεις που κύρια δεν έχουν την ανάγκη στήριξης του ΤΕΜΠΜΕ, γιατί οι όροι και οι προϋποθέσεις οι οποίοι ετέθησαν από την πλευρά της κυβέρνησης, μαζί από την άλλη πλευρά και με την αδιαλλαξία και την αλαζονεία των τραπεζών που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να μειώσουν το περιθώριο κέρδους τους, δεν αφήνει προκειμένου το Ταμείο αυτό που άλλωστε, να το πούμε αυτό, 100 εκατομμύρια συνολικά διαθέτει, δεν διαθέτει και τεράστια κεφάλαια- να χρηματοδοτήσει όπως πρέπει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή που μιλάμε το πρόβλημα να είναι πελώριο.

Και είναι χαρακτηριστικό και κλείνω με αυτό ότι ακόμη και στις πυρόπληκτες περιοχές, που από την πλευρά όλων των Επιμελητηρίων υπήρξαν μια σειρά από προτάσεις προκειμένου να υπάρξει μια ελαστικοποίηση των όρων και των προϋποθέσεων, όπως για παράδειγμα να μην υπάρχουν τρία χρόνια κερδοφορίας αλλά να υπάρξει ένας μέσος όρος, ή δύο χρόνια από τα τρία να είναι κερδοφόρα, δυστυχώς ούτε οι προτάσεις αυτές έχουν γίνει αποδεκτές, με αποτέλεσμα και σε εκείνους τους Νομούς που το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο και τους οποίους εξαπάτησαν κατά τα άλλα δίνοντας μόνο το 3χίλιαρο και την ελάχιστη αποζημίωση, να έχει δημιουργηθεί ένα πάρα πολύ μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα.

 Είναι φανερό λοιπόν ότι η κυβέρνηση, όπως είπαμε και στην αρχή, δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική οικονομία, δεν ενδιαφέρεται για τη διέξοδο από την κρίση, αλλά να σώσει μόνο την παράταξη που κυβερνάει αυτή τη στιγμή, πράγμα βέβαια το οποίο δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί για έναν απλούστατο λόγο: Γιατί η κυβέρνηση και ο κ. Πρωθυπουργός έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και ό,τι και να κάνουν δεν πρόκειται να τον ξανακοροϊδέψουν.