Η εισοδηματική πολιτική καθώς και η διαδικασία που ακολουθήθηκε για να τη συζητήσουμε είναι μια πρόκληση για τους χιλιάδες εργαζόμενους που απεργούν αύριο απ’ άκρου σε άκρο σε όλη τη χώρα. Μια πρόκληση για τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αυτοί καλούνται, κύριε υπουργέ, να πληρώσουν τα επίχειρα της δικής σας πολιτικής. Μιας πολιτικής που χρησιμοποίησε ως άλλοθι τη “δημοσιονομική απογραφή” για να επιβάλει την πιο σκληρή λιτότητα. Απογραφή και λιτότητα είναι ένα δίδυμο, ένας εφιάλτης που θα μείνει βαθιά χαραγμένος στη συνείδηση του κάθε πολίτη!

Σύμφωνα με την εισοδηματική σας πολιτική, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και στις Δ.Ε.Κ.Ο, θα πάρουν αύξηση 3% για το 2006, δηλαδή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον επίσημα προβλεπόμενο από την κυβέρνηση πληθωρισμό. Ομως και αυτό το 3% είναι πλασματικό, αφού εφαρμόζεται μόνο πάνω στο βασικό μισθό και στο χρονοεπίδομα και όχι στο σύνολο των αποδοχών του κάθε εργαζόμενου. Με άλλα λόγια, οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων θα αυξηθούν το 2006 μόνο κατά 2,1% μέχρι 2,4% το μήνα.

Επειδή και πάλι από το φετινό κρατικό προϋπολογισμό δεν προβλέπεται τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, από τις ονομαστικές αυξήσεις που θα πάρουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, θα πρέπει να αφαιρεθεί και η πρόσθετη φορολογική τους επιβάρυνση, μετά την οποία απομένει ποσοστό αύξησης των αποδοχών τους γύρω στο 1,8%. Δηλαδή -προσέξτε- από το 3% που αναγράφεται στην τροπολογία σαν αύξηση, μένει τελικά 1,8%. Αν από αυτό αφαιρέσουμε το 3,5%, που σίγουρα θα κυμανθεί ο πληθωρισμός, αντί για αύξηση, μιλάμε, αγαπητοί συνάδελφοι, για μείωση της τάξης του 1,7%. Και αυτό για δεύτερη συνεχή χρονιά!

Τώρα, αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στη στέγη, αν προσθέσουμε τις αυξήσεις στις αστικές συγκοινωνίες και στις άλλες υπηρεσίες των ΔΕΚΟ, αν προσθέσουμε τις αυξήσεις που υποκρύπτονται στον ίδιο τον προϋπολογισμό, με όλα τα παραπάνω όχι μόνο δεν μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας του μισθωτού και του συνταξιούχου, αλλά για ουσιαστική μείωση και υποβάθμισή του και μάλιστα κατά πολύ!

Θα μας πει ο κύριος υπουργός ότι επιβάλλει αυτή την εισοδηματική πολιτική για να κάνει πιο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία; Μα, αν ήταν αυτό το πρόβλημα, κύριε υπουργέ -γιατί αυτό το έχουμε ακούσει πολλές φορές- έπρεπε να είμαστε οι πιο ανταγωνιστικοί στην ευρωζώνη με ωριαίο κόστος εργασίας (συμπεριλαμβανομένων των εργοδοτικών εισφορών) 13,3 ευρώ το 2003 έναντι του μέσου όρου του ωριαίου κόστους που είναι 23,3 ευρώ για την Ευρώπη των 15 και 20,6 ευρώ για την Ευρώπη των 25.

Σε σχέση με αυτό το ζήτημα θα καταθέσω τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για να πάψουν επιτέλους οι μύθοι και τα χονδροειδή ψέματα, σχετικά με το κόστος εργασίας στην Ελλάδα και πόσο αυτό επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων και της ελληνικής οικονομίας.

Και θέλω εδώ να σημειώσω ότι η παραγωγικότητα της οικονομίας μας έχει ουσιαστικά συγκλίνει στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ τα εισοδήματα και οι μισθοί αποκλίνουν και αποκλίνουν συνεχώς. Εκτός κι αν αυτή η κυβέρνηση οραματίζεται, ως... υλοποίηση της προεκλογικής της δέσμευσης για την πραγματική σύγκλιση να πάμε στα δεδομένα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, με ωριαίο κόστος εργασίας 1,4 και 1,7 ευρώ αντίστοιχα!

Οσον αφορά τώρα στην αύξηση των συντάξεων κατά 4%, αυτή ισοδυναμεί με το... ιλιγγιώδες ποσό των 12 ευρώ το μήνα στις κατώτατες συντάξεις του Δημοσίου, με 17 ευρώ για τις συντάξεις του ΙΚΑ, με 14 ευρώ για τις συντάξεις του ΤΕΒΕ και του ΤΣΑ και με 16 ευρώ για το ΤΑΕ. Να θυμίσουμε ότι η σύνταξη του ΟΓΑ θα αυξηθεί μόλις κατά 15 ευρώ το μήνα, από 212 σε 227 ευρώ, απέχοντας παρασάγγας από τα 320 ευρώ που είχε υποσχεθεί προεκλογικά η κυβέρνηση.

Να μιλήσουμε ακόμα μια φορά για εξαπάτηση και κοροϊδία των χαμηλοσυνταξιούχων που περίμεναν άμεση και ουσιαστική βελτίωση της θέσης τους;

Ομως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ίδια στιγμή που εμείς αναφερόμαστε σε αυτή την εισοδηματική πολιτική, σε έναν Ο.Τ.Ε. που φέτος κάθε άλλο παρά κέρδη θα βγάλει, αντίθετα θα έχει αρνητικά αποτελέσματα, ο κ. Βουρλούμης προχωρεί σε επιλεκτικές αυξήσεις για τα στελέχη, μέχρι και 35% το μήνα!

Γιατί, κύριε Καραμανλή; Γιατί, κύριε υπουργέ, αυξήσεις 35% το μήνα σε αυτά τα στελέχη; Είναι άλλου Θεού παιδιά αυτοί; Εχουν άλλες ανάγκες από τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Είναι ή δεν είναι πρόκληση αυτό; Ή μήπως οι συγκεκριμένοι είναι “κομματικοί εκλεκτοί” και θέλετε μ’ αυτό τον τρόπο να τους αμείψετε;

Δυστυχώς, η υπεσχημένη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, πόσο μάλλον η πραγματική σύγκλιση μισθών και εισοδημάτων με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχουν πλέον καταντήσει ανέκδοτο.

Αυτή η κυβέρνηση κάνει παροχές στους οικονομικά ισχυρούς τοις μετρητοίς, ενώ όλους τους υπόλοιπους πολίτες τους στέλνει στις τράπεζες να πάρουν δάνεια για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα!

Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς, κύριοι συνάδελφοι, αρνούμαστε να ψηφίσουμε τη λιτότητα και την κοινωνική αναλγησία σαν νόμο του κράτους!