«Για τρίτη φορά σε χρονικό διάστημα δύο μηνών η Κυβέρνηση ανοίγει το ασφαλιστικό. ‘Οχι βέβαια με πρόθεση να στηρίξει την κοινωνική ασφάλιση και τα δικαιώματα των ασφαλισμένων…

Εάν τέτοια ήταν η πρόθεσή της, θα όφειλε πρώτα απ’ όλα να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία. ‘Όμως, ανατρέχοντας στον πρόσφατο Προϋπολογισμό του 2006 που ψήφισε η Ν.Δ., θα διαπιστώσουμε ένα πολύ μεγάλο άνοιγμα, της τάξης του 1,81 δις ευρώ, που αντιστοιχεί στη διαφορά ανάμεσα στους θεσμοθετημένους πόρους που οφείλει να καταβάλει το κράτος και σε εκείνους που η Κυβέρνηση προτίθεται να καταβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία το έτος 2006.

Πέραν αυτού, η εισφοροδιαφυγή ήδη αγγίζει τα 4 δις ευρώ και πολλά από αυτά είναι εισφορές των εργαζομένων που ήδη έχουν παρακρατηθεί από τους εργοδότες, αλλά δεν αποδίδονται.

Η Κυβέρνηση, αντί να επιβάλει την άμεση καταβολή των εισφορών που παρακρατήθηκαν – μια πρώτης τάξεως κλοπή σε βάρος των ασφαλισμένων- προβαίνει από καιρού εις καιρόν σε… ρυθμίσεις, που αποδεικνύονται, η μια μετά την άλλη, αναποτελεσματικές.

‘Οταν το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε την Κυβέρνηση στη Ν.Δ, το χρέος του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση ανερχόταν σε 2,7 δις ευρώ. Στο πλαίσιο των ανειλημμένων υποχρεώσεων του Κράτους, το ποσό αυτό έπρεπε, στα αμέσως επόμενα χρόνια, να εξοφληθεί.

Κι όμως σήμερα, 2 χρόνια μετά, αυτό το χρέος έχει ήδη ξεπεράσει τα 5,1 δις ευρώ. Είναι εμφανές ότι η Κυβέρνηση, αντί να το μειώσει, σχεδόν το διπλασίασε!

Από τα παραπάνω, αλλά και από την παντελή έλλειψη πρωτοβουλιών για την εφαρμογή του Ν. 3029/02 (νόμου Ρέππα), προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Κυβέρνηση όχι μόνο δε στηρίζει, αντίθετα υπονομεύει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Ο λόγος είναι προφανής: αφήνουν να διογκωθεί το πρόβλημα, ώστε να επικαλεστούν «ανεπάρκεια του Νόμου» και να τον ανατρέψουν στο σύνολό του!

Ο κ. Αλογοσκούφης προανήγγειλε επίσης την ικανοποίηση του αιτήματος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, δηλαδή τη θέσπιση φορολογικών και άλλων κινήτρων, ώστε να προωθηθεί η ιδιωτική ασφάλιση των πολιτών.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η Κυβέρνηση έχει προαποφασίσει την κατεύθυνση των αλλαγών που ετοιμάζει στο ασφαλιστικό σύστημα:

Με αυτά τα δεδομένα, εύλογα διερωτάται κανείς «προς τι ο διάλογος και οι μελέτες που προαναγγέλλονται» ;

Προσερχόμενη να συζητήσει και έχοντας ήδη πάρει τις αποφάσεις της, η Κυβέρνηση έχει εκ των προτέρων υπονομεύσει τον όποιο διάλογο. ‘Οποτε και όπως και να γίνει, είναι καταδικασμένος να καταλήξει σε ναυάγιο».