Ο Δημ. Κουσελάς για τη διαπραγμάτευση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής
Προτάσεις για την αντιμετώπιση κρίσεων και δίχτυ ασφαλείας για τους παραγωγούς.
ΘΑΡΡΟΣ
Παρέμβαση Δημ. Κουσελά για τη διαπρεγματευση της νεας ΚΑΠ
Στην κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής & Εμπορίου και της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής, με αντικείμενο την ενημέρωση των βουλευτών από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, κ. Κώστα Σκανδαλίδη, σχετικά με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη δημοσιονομική προοπτική της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π.), ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρης Κουσελάς έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:
« Από την ενημέρωση που είχαμε από τον κ. Σκανδαλίδη, φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσανατολίζεται ξανά σε μείωση των πόρων για την ΚΑΠ της περιόδου 2013-2020. Η μείωση των συνολικών πόρων προκύπτει, κατ’ αρχήν, μικρότερη από όσο αρχικά διαφαινόταν, (σε σταθερές τιμές η μέση μείωση είναι 11,2%, 12,5% στον πρώτο και 6,7% στο δεύτερο πυλώνα της ΚΑΠ), ενώ με τα πρόσθετα 15,2 δις που έχουν πάει σε άλλα ταμεία αλλά σχετίζονται με αγροτικές δράσεις, η μείωση σε σταθερές τιμές περιορίζεται στο 7,5%.
Πιστεύω, ωστόσο, πως η χώρα μας πρέπει να εμμείνει και να δώσει μάχη για τις θέσεις της. Να αξιοποιήσει όλες τις θετικές τοποθετήσεις της Ευρωβουλής και να διαμορφώσει κατάλληλες συμμαχίες.
Πρέπει να γίνει καθαρό σε όλους τους εταίρους μας ότι ειδικά σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, που πλήττει τις περισσότερες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, η χρηματοδότηση της ΚΑΠ πρέπει να μείνει τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο, με διατήρηση του πρώτου πυλώνα των ενισχύσεων αποκλειστικά με κοινοτικούς πόρους και με ειδική στήριξη της γεωργίας σε νησιωτικές, ορεινές και απομακρυσμένες ή μειονεκτικές περιοχές και σε περιοχές Natura.
Η ΚΑΠ είναι σήμερα ένα κομβικό εργαλείο αναδιανομής πόρων από τα ευρωπαϊκά αστικά κέντρα στην ύπαιθρο. Και τούτο, σε μια περίοδο που η ύπαιθρος αποτελεί όλο και περισσότερο διέξοδο για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και ιδιαίτερα των νέων, απέναντι στην κρίση που πλήττει τις πόλεις.
Γι’ αυτό, θέλουμε μια ισχυρή ΚΑΠ, με επαρκείς πόρους για να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις νέες περιβαλλοντικές προκλήσεις και στις προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών.
Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει:
- να διατηρηθούν οι 2 πυλώνες της ΚΑΠ, οι επιδοτήσεις και οι επιμέρους στοχευμένες δράσεις παραγωγικής αναμόρφωσης, σε συμπληρωματική και διακριτή μεταξύ τους βάση, με τη διατήρηση των επιδοτήσεων για τη στήριξη του εισοδήματος των παραγωγών και ειδικότερα των νέων.
-να μην ισχύσουν ισοπεδωτικά κριτήρια για την κατανομή των πόρων ανάμεσα στα κράτη-μέλη, αλλά να ληφθούν υπόψη το υφιστάμενο επίπεδο ενισχύσεων, η απασχόληση στη γεωργία, η συμμετοχή της γεωργίας στο ΑΕΠ, η συνολική έκταση των μειονεκτικών περιοχών, ο συνολικός αριθμός των εκμεταλλεύσεων και η μέση ενίσχυση ανά εκμετάλλευση.
- να αποτραπούν απότομες μεταβάσεις και ανατροπές, με τη διασφάλιση επαρκούς μεταβατικής περιόδου, για την ομαλή προσαρμογή και τη σταδιακή απορρόφηση των όποιων επιπτώσεων από τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ.
- τα μέτρα της «πράσινης συνιστώσας» των ενισχύσεων πρέπει να είναι απλά, κατανοητά και εφαρμόσιμα, προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, με περιθώρια ευελιξίας των κρατών μελών στην εφαρμογή τους.
- η εισαγωγή ανώτατου ορίου ενισχύσεων, που θα κάνει δικαιότερη την υποστηρικτική λειτουργία της ΚΑΠ και θα επιτρέψει μεγαλύτερη στήριξη των μικρότερων εκμεταλλεύσεων στη χώρα μας, είναι θετική, εφόσον βέβαια οι πόροι που θα εξοικονομηθούν κατανεμηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο στο εσωτερικό κάθε κράτους - μέλους.
-παράλληλα, πρέπει να διατηρηθεί η δυνατότητα αποσύνδεσης της παραγωγής από την επιδότηση, που επιτρέπει μεγαλύτερη αυτονομία στις αποφάσεις των παραγωγών. Οι συνδεδεμένες ενισχύσεις πρέπει να είναι αυστηρά καθορισμένες, για να μη δημιουργούν άνισες συνθήκες ανταγωνισμού στην ΕΕ.
- Ο ορισμός του «ενεργού αγρότη», που θα δικαιούται πλέον τις ενισχύσεις είναι κομβικής σημασίας, αφού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρούς αποκλεισμούς, εάν εφαρμοστεί ισοπεδωτικά. Γι’ αυτό, θα πρέπει να αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια κάθε κράτους – μέλους και να εφαρμοσθεί ανάλογα με τις πραγματικές συνθήκες.
- Κομβικής, επίσης, σημασίας είναι η εξυγίανση της αγοράς, σε όλο το φάσμα της διατροφικής αλυσίδας και η αποκατάσταση του ανταγωνισμού, με άρση των καταχρηστικών πρακτικών, που συνθλίβουν τους τοπικούς παραγωγούς. Ειδικά σε περιόδους κρίσεων όπως η σημερινή, πρέπει να υπάρξει μηχανισμός αντιμετώπισης κρίσεων και κατάλληλο δίχτυ ασφαλείας για τους παραγωγούς, με ενίσχυση της διαπραγματευτικής τους δύναμης, προώθηση της συμβολαιακής γεωργίας και της ποιοτικής-επώνυμης παραγωγής, για βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και αύξηση της απασχόλησης στην περιφέρεια . »
