Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 18 ΜΑïΟΥ 2010

Η διάσωση της χώρας, κρίσιμο στοίχημα για το μέλλον και την προοπτική της νέας γενιάς.

Οι κραδασμοί της διεθνούς κρίσης, έφεραν στην επιφάνεια όσα επιμελώς κρύβονταν «κάτω από το χαλί».

Στην Ελλάδα, η  «θωρακισμένη οικονομία» των λογιστικών αλχημιών, της ανομίας, της διαφθοράς, της πελατειακής σπατάλης και της επίπλαστης ευημερίας με δανεικά κατέρρευσε  σε λιγότερο από ένα χρόνο.

Για να σώσει τη χώρα από το φάσμα της χρεοκοπίας, ο λαός μας καλείται σήμερα να πληρώσει  έναν άνισο, δυσβάσταχτο αλλά κατεπείγοντα λογαριασμό.

Η νέα Κυβέρνηση παρέλαβε τη χώρα ανοχύρωτη, σε κατάσταση οξυμμένης και πολλαπλής κρίσης: κρίσης ανταγωνιστικότητας, απασχόλησης, θεσμών, πρακτικών. Κρίσης, πάνω απ’ όλα, αξιοπιστίας. Με ένα εκρηκτικό μίγμα δημοσιονομικού ελλείμματος στο 14% και χρέους αυξημένου κατά 120 δις ευρώ μέσα σε 6 χρόνια. Με ένα πελατειακά φουσκωμένο και ανεπίτρεπτα σπάταλο Δημόσιο τομέα. Με ελεγκτικούς και εισπρακτικούς μηχανισμούς ουσιαστικά αδρανείς ή διαλυμένους. Με διογκωμένες ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους στην επόμενη τριετία

Με τέτοια... προικιά, μπήκαμε εύκολα στο στόχαστρο των αγορών και των κερδοσκόπων. Γίναμε ο ιδανικός «αδύναμος κρίκος» για να επιτεθούν συνολικά στην Ευρωζώνη.  

Οι θυσίες του Ελληνικού λαού, μαζί με τις επανειλημμένες πρωτοβουλίες και τις άοκνες προσπάθειες της Κυβέρνησης, ήταν αυτές που ανάγκασαν την Ε.Ε. να δείξει, έστω και καθυστερημένα, την αναγκαία αλληλεγγύη, με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, στον οποίο συμμετέχει και το ΔΝΤ, όπως απαίτησε η Γερμανία.

Χωρίς αυτόν τον Μηχανισμό, που αλήθεια θα βρίσκαμε τα 110 δις ευρώ που χρειαζόμαστε;
 

Οι μόνες εναλλακτικές για τη χώρα μας ήταν: 

• να αναδιαπραγματευθεί το χρέος, αφού χρεοκοπήσει, με συνέπεια αδυναμία δανεισμού για τουλάχιστον μια δεκαετία, αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων,  στραγγαλισμό της εγχώριας οικονομίας, αποδυνάμωση ή και αναγκαστική εγκατάλειψη του ευρώ,
• να καταφύγει μόνο στο ΔΝΤ, για ποσά που δεν θα κάλυπταν τις ανάγκες της και θάπρεπε να συμπληρωθούν με ακόμα βαρύτερες  περικοπές.

Το επαπειλούμενο «ντόμινο», ανάγκασε τους  εταίρους μας  να δουν την πραγματική διάσταση της διεθνούς κρίσης και των κερδοσκοπικών επιθέσεων σε βάρος ολόκληρης της Ευρωζώνης. Σήμερα αναζητούν εσπευσμένα μηχανισμούς αποτροπής των κερδοσκόπων, στην κατεύθυνση που εξαρχής είχαμε προτείνει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε.

Για μας το ζητούμενο είναι οι θυσίες να πιάσουν τόπο. Να διαψεύσουμε όσους ποντάρουν στην καταστροφή μας. Να αλλάξουμε την Ελλάδα που μας πληγώνει. Να δώσουμε στη Νέα Γενιά αυτό που δικαιούται: ένα καλύτερο αύριο, με ανάπτυξη, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.  

Είναι ένα κρίσιμο στοίχημα της χώρας με την Ιστορία και το μέλλον της. Γι’ αυτό κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να λιποτακτήσει,  ασκώντας όψιμα και εκ του ασφαλούς κριτική, ούτε, βεβαίως, να αποτύχει!!!