Εφημερίδα ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ   2009

Η  «Γενιά των ...ακόμα λιγότερων ευρώ» .

Tα τελευταία χρόνια πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για τη «Γενιά των 700 ευρώ», χωρίς, δυστυχώς, αντίκρισμα για την επίλυση των προβλημάτων της.

Αντίθετα, με την... ευγενική χορηγία των πολιτικών και των παραλείψεων της Κυβέρνησης, η «Γενιά των 700 ευρώ» κατάντησε πλέον «Γενιά των ακόμα λιγότερων ευρώ»  και της ακόμα μεγαλύτερης  ανασφάλειας.   

Βιώνοντας με τον χειρότερο τρόπο τις συνέπειες της κρίσης, η «Γενιά των 700 ευρώ» είναι σήμερα πολύ πιο ευάλωτη στη  γενικευμένη ανομία που λυμαίνεται την Ελληνική αγορά εργασίας,  στην ασταθή μισθωτή ή στη δήθεν «ανεξάρτητη» εργασία (μπλοκάκια), στις χαμηλότερες αμοιβές, στο ξεχειλωμένο  ωράριο, στη μη αναγνώριση προσόντων και πτυχίων, στην πελατειακή εκμετάλλευση και ομηρεία, σε μια γενικότερη έλλειψη  προοπτικής.

Εκατοντάδες χιλιάδες νεοι κάτω των 35 ετών εξακολουθούν να στηρίζονται στη βοήθεια των γονιών τους, αφού οι δικές τους αποδοχές λειτουργούν περισσότερο ως «χαρτζιλίκι», μη επαρκώντας να καλύψουν βασικές τους ανάγκες.  

Η «Γενιά των 700 –και ακόμα λιγότερων- ευρώ» δεν είναι, βέβαια, αμιγής, ούτε η μόνη  ομάδα  εργαζόμενων που απειλείται με φτώχεια και κοινωνική καθήλωση. 

Είναι όμως η γενιά του άμεσου μέλλοντός μας, εξοπλισμένη με τα καλύτερα δυνατά εφόδια, ακριβά πληρωμένα  από το υστέρημα  των γονιών της.  

Αυτή η γενιά απαιτεί από μας άμεσες απαντήσεις, λύσεις  και προοπτική, εγκαλώντας μας ως τη «Βολεμένη Γενιά της Μεταπολίτευσης», ως την κύρια υπεύθυνη για τα προβλήματά της. 

Είναι όμως, απλά, μια «αντιπαλότητα γενεών» αυτό που δημιούργησε, στη χώρα μας και αλλού, νέους των 1000, των 700, των 400 ή και ακόμα λιγότερων ευρώ; ‘Η μήπως η Ελληνική οικονομία συνεχίζει να παράγει, σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα, «εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων» και «εργαζόμενους φτωχούς» σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες, με πρώτα και πιο εύκολα θύματα τους νέους ;

Μάλλον ισχύει το δεύτερο. Μια ανάπτυξη βασισμένη σε ευελιξίες de facto ανομίας, σε χαμηλούς μισθούς, με σημαντικό κομμάτι υποδόρειας και ρηχής επιχειρηματικότητας, με πολλές και ατάκτως αναπτυσσόμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και με δραστηριότητες της «αρπαχτής», δεν θα μπορούσε παρά να γεννά πλήθος κακοπληρωμένων και ασταθών θέσεων απασχόλησης.    

Ανάλογες με τις ρίζες του προβλήματος, είναι  και οι λύσεις του.

Γι’ αυτό, το Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ενσωματώνει συγκεκριμένες κατευθύνσεις και προτάσεις για ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο, για μια σύγχρονη επιχειρηματικότητα, για θεσμούς αλληλεγγύης των γενεών. Περιέχει, επίσης, μέτρα άμεσου ενδιαφέροντος για τη νεολαία, όπως η αποφασιστική ενίσχυση των μηχανισμών εποπτείας της αγοράς εργασίας, η ενθάρρυνση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Εθνικών Κοινωνικών Συμφωνιών, η εφαρμογή εθνικών και τοπικών Σχεδίων Δράσης για την Απασχόληση, η 4ετής επιδότηση από το Κράτος της απασχόλησης νέων,  η κατάργηση της πολιτικής ομηρείας και της εκμετάλλευσης μέσω Stage στο Δημόσιο, δικαιότερα φορολογικά μέτρα και κίνητρα για νέους και ζευγάρια, καθώς και κατάλληλες κοινωνικές ενισχύσεις και υποδομές για τους νέους. 

Στην ίδια λογική μπορούν να ενταχθούν μέτρα ενθάρρυνσης της οικονομικής ανεξαρτητοποίησης των νέων, πρόσθετες εισοδηματικές ενισχύσεις στα νέα ζευγάρια, κατάλληλες ασφαλιστικές και εργασιακές ρυθμίσεις για τις «γκρίζες ζώνες»  της απασχόλησης.  

Τα θέματα που «καίνε» τους νέους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους επιδοτούμενους από την οικογένεια ημιάνεργους της «Γενιάς των ακόμα λιγότερων ευρώ» είναι σοβαρά και παραμένουν, όσο ποτέ άλλοτε, επίκαιρα. 

Δεν αντιμετωπίζονται με απλή «κατανόηση και συμπάθεια», ούτε με υποσχεσιολογία και περιστασιακά «βολέματα» πολιτικής ομηρείας.

Απαιτούν καθαρές κουβέντες και ολοκληρωμένες λύσεις.

Αν δεν ανοίξουμε τώρα το δρόμο, αν δεν δώσουμε στήριξη, όραμα και  προοπτική στη γενιά του μέλλοντός μας, θα είμαστε καθόλα άξιοι του βαλτωμένου και ζοφερού μας παρόντος !