ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ
                                             "Η οικονομία μας "υπερθερμαίνεται" πληθωριστικά"

    (...) Η οικονομία μας  συνεχίζει να «υπερθερμαίνεται» πληθωριστικά. Οι βασικοί λόγοι γι’ αυτό, πέρα από τις επιδράσεις της διεθνούς συγκυρίας, είναι :¨ η ίδια η ταχεία ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τις στενότητες και τις διαρθρωτικές ακαμψίες στην εγχώρια παραγωγή, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες. Η κατάσταση αυτή είναι απόρροια του ελλείμματος γνώσης, έρευνας, υποδομών και εκσυγχρονισμού σε μεγάλο κομμάτι του παραγωγικού μας δυναμικού¨ οι εκτεταμένες κοινοτικές εισροές, που δεν αξιοποιούνται όσο θα έπρεπε παραγωγικά και αναπτυξιακά, ενισχύουν εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες, πιέζοντας προς τα πάνω και τις εγχώριες τιμές τους¨ οι ολιγοπωλιακές πρακτικές τιμολόγησης στις κατά τα άλλα «απελευθερωμένες» αγορές προϊόντων και υπηρεσιών , έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα συνθήκες «πληθωρισμού κερδών» και όχι «πληθωρισμού μισθών».¨ ο σαφής καταναλωτικός προσανατολισμός της πιστωτικής επέκτασης (καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κτλ.), αλλά και η διατηρούμενη κυριαρχία των επενδύσεων σε ακίνητα, μέσα από τα στεγαστικά δάνεια, συντηρώντας τη διόγκωση των τιμών ακινήτων .
    Η ελληνική οικονομία, παρά τις συστηματικές προσπάθειες και τις όποιες βελτιώσεις, δεν έχει ακόμα ξεπεράσει ουσιώδη διαρθρωτικά της προβλήματα. Εάν δεν ερμηνευθούν και δεν αντιμετωπιστούν σωστά, αυτά τα προβλήματα κινδυνεύουν να μας εγκλωβίσουν σε ένα φαύλο κύκλο στρεβλής και επιλεκτικής ανάπτυξης, με πολλές ταχύτητες, κοινωνικές ανισότητες, τριβές και ανισορροπίες, που θα μας απομακρύνει από τον κομβικό στόχο της πραγματικής Σύγκλισης.
Α. Σε ότι αφορά στον κρίσιμο άξονα της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
    Την ανάγκη συνδυασμού της οικονομικής αποτελεσματικότητας με την κοινωνική ποιότητα της ανάπτυξης και της απασχόλησης, για τη μείωση του κοινωνικού ελλείμματος της ανάπτυξης, την άρση των «πολλών ταχυτήτων» στον κόσμο της παραγωγής και της εργασίας, την εξάλειψη των αντίστοιχων διακρίσεων και των εκτεταμένων θυλάκων περιθωριοποίησης – φτώχειας (...).
    Τον αδιέξοδο χαρακτήρα των πολιτικών που επιδιώκουν τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας : στη συμπίεση του εργατικού κόστους, στην εξάλειψη των εργασιακών κανόνων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των αντίστοιχων συμφωνιών, στη νομιμοποίηση του κοινωνικού dumping.
    Είναι ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα στην ουσιαστική σύγκλιση με τον ανεπτυγμένο πυρήνα της Ε.Ε. σε όρους αμοιβών και κοινωνικών παροχών, που μέχρι σήμερα βρίσκονται σε εμφανή αναντιστοιχία με τις πραγματικές εξελίξεις της παραγωγικότητας στην οικονομία μας.
    Η διεύρυνση της Ε.Ε. με νέα μέλη δεν πρέπει να αποτελέσει πρόσχημα για την ανάπτυξη πρακτικών κοινωνικού dumping και «άνισων κόσμων» με πολλές ταχύτητες στο εσωτερικό της Ε.Ε. Ούτε βέβαια για τη διάβρωση του κοινωνικού κεκτημένου και του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου (...)
    Πρέπει να υιοθετήσουμε μια πολυδιάστατη, ποιοτική προσέγγιση της ανταγωνιστικότητας, εφόσον όλοι συμφωνούμε, ότι χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ανάπτυξη και απασχόληση.(...)
   Για να ανταποκριθούμε στις δύσκολες προκλήσεις του διεθνοποιημένου ανταγωνισμού xρειαζόμαστε εξειδικευμένες πολιτικές, ικανές να εντάξουν κάθε κλάδο και περιοχή της χώρας μας στη σύγχρονη αναπτυξιακή προσπάθεια και δυναμική.(...)
    Που θα στηρίζουν ουσιαστικά τον αγρότη, το μικρομεσαίο, τον καινοτόμο επιχειρηματία, το στέλεχος και τον εργαζόμενο που θέλει να μάθει, να προκόψει και να εξελιχθεί.
Β. Αυτή η Πολύπλευρη Ανταγωνιστικότητα, απαιτεί και το κατάλληλο Χρηματοπιστωτικό στήριγμα : ένα πραγματικά σύγχρονο και δυναμικό Τραπεζικό Σύστημα, με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και αναπτυξιακής συμβολής.(...)
    Με τι όρους και με τι κριτήρια γίνονται οι χρηματοδοτήσεις στους ιδιώτες και, κύρια, στις επιχειρήσεις; Πού δόθηκαν τα περισσότερα δάνεια, σε έρευνα-ανάπτυξη και καινοτομίες ή για προσωρινή τόνωση της κατανάλωσης και (ακόμα μια φορά..) των επενδύσεων σε ακίνητα; (...)
    Είναι σήμερα οι Τράπεζες ουσιαστικοί σύμβουλοι και στηρίγματα του πελάτη, επενδυτή και παραγωγού; Του παρέχουν πλήρη και κατάλληλη πληροφόρηση, συμβουλές και προϊόντα που πραγματικά χρειάζεται, για να αναπτυχθεί ή ασχολούνται κύρια με την ύπαρξη υποθηκών και εξασφαλίσεων;(...)
Γ. Το Ασφαλιστικό για τον κλάδο των Τραπεζών είναι ένα θέμα κρίσιμης σημασίας για την εξυγίανση και ευρωστία ολόκληρου του Τραπεζικού Συστήματος. Ο τελευταίος νόμος δημιούργησε τη θεσμική βάση για την επίλυσή του. Τη βούληση του νομοθέτη πρέπει να σεβαστούν οι Τράπεζες και να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη δημιουργία του Ε.Τ.Α.Τ. Η ίδια ανάληψη ευθυνών πρέπει να γίνει και από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, σε ό,τι το αφορά. Εμείς δεν θέλουμε διακρίσεις. Θέλουμε ίση μεταχείριση ως συνεπείς Έλληνες φορολογούμενοι. Στο ζήτημα αυτό δε χωρεί καμιά καθυστέρηση, αναβλητικότητα ή παρελκυστική πολιτική, όπως δε χωρεί με τη λύση του Ασφαλιστικού στην Τράπεζα της Ελλάδος που ο νομοθέτης αναγνώρισε την ιδιαιτερότητα του ζητήματος και την ξεχώρισε από τις υπόλοιπες Τράπεζες. Για τη λύση του Ασφαλιστικού στα πλαίσια της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως άλλωστε έγινε με πολλές κεντρικές Ευρωπαϊκές Τράπεζες, υπάρχει και συμφωνία της Διοίκησης, της ΟΤΟΕ και του Υπουργείου Εργασίας. Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες. Η εκκρεμότητα αυτή να κλείσει θετικά για όλους.