Έπειτα από πολύμηνη καθυστέρηση, δόθηκε στη δημοσιότητα το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που ο Υπουργός Ανάπτυξης χαρακτήρισε “ρωμαλέο και επιθετικό”, νόμο που θα συμβάλει στη δημιουργία “άνοιξης επιχειρηματικότητας”, με “ανάπτυξη παντού και για όλους, με ανταγωνιστικότητα, με κοινωνική δικαιοσύνη, που οδηγούν σε στέρεη κοινωνική συνοχή”.

Ο λαός μας λέει - και δικαίως- “όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι”!

Πέρα από τις ποσοτικές βελτιώσεις των επιχορηγήσεων, τη σημαντική   διεύρυνση των δυνητικά δικαιούχων κλάδων και τομέων δραστηριότητας, την “τριτογενοποίηση” της επενδυτικής πολιτικής (με προσθήκη και νέων δραστηριοτήτων του εμπορίου, των υπηρεσιών, του τουρισμού), οι διατάξεις του αναπτυξιακού νομοσχεδίου δεν απαντούν σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως:
Ποια αναπτυξιακή στρατηγική ακολουθούμε; Με ποιες προτεραιότητες;
Πως προωθούμε την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη;
Εχουμε  σχέδιο και προτεραιότητες κατά κλάδο και περιοχή; Ποιοι είναι για μας οι κλάδοι, οι περιοχές και οι επενδύσεις αιχμής; Πόσο καλά τις πριμοδοτούμε για να  επιλέγουμε τα αντίστοιχα επενδυτικά σχέδια;
 ‘Εχουμε πόρους για να καλύψουμε αυτές, τουλάχιστον, τις προτεραιότητες;
Τι από όλα αυτά θα προωθήσουμε στη διετία που θα ισχύσει ο νόμος;

Οι «γενναίες» επιδοτήσεις των επενδύσεων, ανεξάρτητα από  τομέα και   εγχώρια προστιθέμενη αξία, η μείωση της ίδιας συμμετοχής του επενδυτή, η ενιαία αντιμετώπιση όλων των μορφών επιχειρήσεων, παλιών και νέων, που  διευρύνει σημαντικά το πεδίο των δυνητικά δικαιούχων, παρέχοντας επιδότηση επενδύσεων ως και 55%  και, για τις χιλιάδες των ΜΜΕ, πρόσθετη επιδότηση έως και 15%, δείχνουν εκ πρώτης όψεως θετικά. Και θα μπορούσαν, πιθανώς, να είναι:

• Εάν ο Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης διέθετε για το 2005 κονδύλια πολλαπλάσια των 150 εκατ. ευρώ, που προβλέπει για την επιχορήγηση επενδυτικών σχεδίων. Ποσό αναμφίβολα ελάχιστο, σε σχέση με τους φιλόδοξους στόχους του ΥΠ.ΑΝ και με τις επενδυτικές ανάγκες της οικονομίας. Ποιος και με ποια κριτήρια θα πρωτοπάρει; Από που θα αντληθούν τα αναγκαία συμπληρωματικά κονδύλια;

• Εάν το σ/ν δεν υιοθετούσε τις θέσεις των μεγάλων επιχειρήσεων για αποσύνδεση της επενδυτικής ενίσχυσης από τη δημιουργία απασχόλησης δείχνοντας ότι, παρά την ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας, η απασχόληση δεν αποτελεί πραγματική προτεραιότητα για την Κυβέρνηση. Με τον προηγούμενο νόμο δημιουργήθηκαν 22.344 θέσεις εργασίας, επί συνόλου 386.612 νέων θέσεων σε μια τριετία, δηλαδή 5,8% τόνωση της απασχόλησης, η οποία δεν είναι αμελητέα, όταν σε ολόκληρη την Ευρώπη δίνονται μάχες για να ρίξουν την ανεργία κατά 1-2 ποσοστιαίες μονάδες.

 Και εδώ λαμβάνονται υπ’ όψιν μόνο οι άμεσα δηλωμένες νέες θέσεις κάθε επενδυτικού σχεδίου, όχι και οι έμμεσες επιπτώσεις του στην τόνωση της δραστηριότητας και της συνολικής απασχόλησης της περιοχής όπου υλοποιείται η επένδυση.

• Εάν δεν είχε χαθεί όλο το 2004, με το «πάγωμα» από την Κυβέρνηση του ισχύοντος αναπτυξιακού νόμου, μέχρι να κατατεθεί ο κατά τα άλλα «έτοιμος» καινούργιος της νόμος.

• Εάν ο νέος νόμος δεν ίσχυε μόνο για μια διετία (2005-2006), στη διάρκεια της οποίας είναι αμφίβολο εάν θα επιτευχθούν στο ελάχιστο οι φιλόδοξοι στόχοι του νομοσχεδίου. Από το 2007 θα αλλάξει ο Χάρτης Περιφερειακών Ενισχύσεων (οπότε θα δούμε ποιες από τις υποσχέσεις της Κυβέρνησης για ένταξη διάφορων νομών στη Δ’ ζώνη κινήτρων θα έχουν αντίκρισμα), ενώ θα περιορισθούν δραστικά τα περιθώρια και οι πόροι των ενισχύσεων από κονδύλια της Ε.Ε.

• Εάν κρίσιμα θέματα αναπτυξιακών προτεραιοτήτων (λ.χ. εισαγωγή νέας τεχνολογίας) και διαφάνειας στην επιλογή των επενδυτικών σχεδίων, δεν έμεναν εκτός συζήτησης και νομοθετικού έργου της Βουλής και δεν παραπέμπονταν σε «κατά περίπτωση» ρύθμιση, με Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις.

Σε συνδυασμό με τις βασικές επιλογές του Προϋπολογισμού και του φορολογικού, το αναπτυξιακό νομοσχέδιο αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων και των προσδοκιών που δημιούργησε, μετά από δυστοκία τόσων μηνών, η Κυβέρνηση. Ακόμα και ως «εργαλείο υλοποίησης της νέας οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής της Κυβέρνησης», όπως τον χαρακτήρισε ο Υπουργός Ανάπτυξης, ο νέος αναπτυξιακός νόμος δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, όταν τέτοια πολιτική ουσιαστικά δεν υπάρχει! ‘Όταν η Κυβέρνηση, αντί να δουλεύει για το αναπτυξιακό μας μέλλον, εξακολουθεί να…αντιπολιτεύεται το παρελθόν!