Ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, του σ.ν. «Εφαρμοστικός νόμος αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης σχετικά με τον ψηφισθέντα Νόμο «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας», και άλλες διατάξεις», 29-2-2012.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Δεν πιστεύω ότι περιμέναμε την τρόϊκα για να μας υποδείξει ή να επιβάλει την καταπολέμηση της σπατάλης και των κυκλωμάτων που λυμαίνονται την Yγεία, τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό και τον έλεγχο της συνταγογράφησης και της δαπάνης για φάρμακα, που εδω και χρόνια έχουν ξεφύγει σε επίπεδα υψηλότερα ακόμα και πλουσιότερων χωρών της Ε.Ε.  

Σε ένα κράτος που θα είναι αποφασισμένο να σταματήσει ποικιλώνυμα συμφέροντα από το να λυμαίνονται τις προμήθειες των  νοσοκομείων, τη συνταγογράφηση, τους περιορισμένους πόρους των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης.

 Τοποθετούμενος επί της αρχής, νομίζω πως το μεγάλο ζητούμενο είναι με ποιά λογική, με ποιά σκοπιμότητα θεσπίζονται όλες αυτές οι «προαπαιτούμενες» διατάξεις στις σημερινές συνθήκες.

-Είναι η λειτουργικότητα, οι οικονομίες κλίμακος, το χτύπημα παρασιτικών κυκλωμάτων, ο αναγκαίος συντονισμός και η εξοικονόμηση σπατάλης, ή είναι η περικοπή παροχών στους ασφαλισμένους, μέσα από μια ισοπεδωτική δημοσιονομική κρησάρα;

-Είναι η συντονισμένη λειτουργία και οι αναγκαίες συνέργιες ανάμεσα στις διασυνδεμένες μονάδες-νοσοκομεία του ΕΣΥ, ή είναι, αντίθετα, η σταδιακή αφαίμαξη, σε μέσα και προσωπικό, διασυνδεόμενων νοσοκομείων της περιφέρειας, με δοκιμασμένη προσφορά, όπως είναι το Νοσοκομείο της Κυπαρισσίας; Θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω ότι θα είμαι ριζικά αντίθετος, εάν, παρά τη διαβεβαίωση που μας έδωσε ο Υπουργός για μη υποβάθμιση του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, επιχειρηθεί οτιδήποτε σε βάρος του.

-Είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων για επαρκείς, ποιοτικές, ισότιμες και πλήρως ελεγμένες υπηρεσίες υγείας ή μήπως πρυτανεύσουν οι τυφλές περικοπές, οι διακρίσεις και οι έμμεσες επιβαρύνσεις των ασφαλισμένων;

-Είναι η αναγκαία εξυγίανση και διάσωση των Επικουρικών Ταμείων, επομένως της περιουσίας και των εισφορών που έχουν καταβάλει μέχρι σήμερα οι ασφαλισμένοι, ή μήπως είναι η αποσταθεροποίηση των σημερινών και των μελλοντικών παροχών, στο πλαίσιο μιας αποκλειστικά κεφαλαιοποιητικής λογικής;

-Είναι η χορήγηση προσιτού, σωστά ελεγμένου και ποιοτικού φαρμάκου, ή η θέσπιση φαρμάκων «δύο ταχυτήτων», άλλα για τους έχοντες και άλλα, υποδεέστερα, για τους λοιπούς συμπολίτες μας;  

Ειδικά για τη συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία και τη χορήγηση αντιγράφων-γενόσημων αντί για επώνυμα συνταγογραφημένα φάρμακα, παρ’ ότι δεν είμαι ειδικός, νομίζω πως υπάρχουν συντεταγμένα συμφέροντα υπερ ή κατά της συγκεκριμένης λύσης. 

Δεν έχω λόγο να πω όχι στα γενόσημα που θα είναι αξιόπιστα και πλήρως ελεγμένα. Εδώ όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή σχετικά με την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων φαρμάκων. Κρίσιμο και αποφασιστικό ρόλο θα έχει ο έλεγχος, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Και είναι, νομίζω, εξίσου δύσκολο να μεταβούμε τόσο γρήγορα στη συνταγογράφηση με βάση μόνο τη δραστική ουσία ή και στη χορήγηση ισοδύναμου φαρμάκου από τον φαρμακοποιό. Πόσοι ασθενείς θα το εμπιστεύονταν σήμερα αυτό, ακόμα και με μικρότερη οικονομική συμμετοχή;

Το πρόβλημα δεν είναι, επομένως, αυτές καθ’ εαυτές οι εφαρμοστικές διατάξεις που καλούμαστε να ψηφίσουμε, όσο οι ασφαλιστικές δικλείδες για την υλοποίησή τους στη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Εκεί συνήθως πάσχουμε!

Χρειαζόμαστε ασφαλιστικές δικλείδες που όχι μόνο θα αποτρέψουν την υποβάθμιση της Υγείας και της Κοινωνικής Προστασίας, αλλά θα μεταφράσουν την κάθε εξοικονόμηση σε απτό και δίκαια μοιρασμένο όφελος για το κοινωνικό σύνολο.

Τι να τον κάνουμε, λ.χ. τον ορισμό του άστεγου στο νομοσχέδιο, χωρίς τα συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να συνοδεύσουν αυτή τη διάταξη, τη θέσπιση ενός αξιοπρεπούς ελάχιστου εισοδήματος για όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας; Το πρόβλημα είναι σοβαρό, επείγον και –δυστυχώς- κομμάτι της καθημερινότητας! 

Με τις κατάλληλες ασφαλιστικές δικλείδες, πέρα και έξω από μια στείρα λογική ισοπεδωτικών «περικοπών για τις περικοπές», που αποτιμά σε χρήμα το πολύτιμο αγαθό της υγείας και τις ανθρώπινες ζωές, οι περισσότερες από τις δρομολογούμενες αλλαγές μπορούν και πρέπει να στηρίξουν ένα σύγχρονο και λειτουργικό Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Προστασίας.

‘Ενα σύστημα που να παρέχει καλύτερες ποιοτικές υπηρεσίες, με διαφάνεια, με λιγότερη σπατάλη και γραφειοκρατία. Με περισσότερη μέριμνα, αλληλεγγύη και προσοχή για τον ανήμπορο, τον φτωχό και τον ηλικιωμένο, αλλά και ευρύτερα κοινωνικά οφέλη για όλους.