Ομιλία του ΠΡΟΕΔΡΟΥ της ΟΤΟΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΣΕΛΑ
στην εκδήλωση του Φιλοτεχνικού Ομίλου Τριπόλεως στη μνήμη του Γιάννη Αλευρά
Αθήνα, 23 Μαΐου 2003
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση του Φιλοτεχνικού Ομίλου Τριπόλεως να παρευρεθώ και να μιλήσω στη σημερινή εκδήλωση.
Πρώτον, γιατί ο Γιάννης Αλευράς, που γεννήθηκε το 1912 είναι Μεσσήνιος στην καταγωγή, γεγονός που όλους όσους καταγόμαστε από τη Μεσσηνία, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων, μας κάνει πραγματικά υπερήφανους.
Δεύτερον, γιατί ειδικά για μας τους τραπεζοϋπαλλήλους, ο Γιάννης Αλευράς ήταν και είναι πάντα ο συνάδελφος – σύμβολο.
Είναι εκείνος που με τη βαθιά γνώση, την πλούσια εμπειρία και την έντονη διορατικότητα πριν από 48 χρόνια πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος, της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας στην Ελλάδα.
Μιας Ομοσπονδίας που έβαλε και βάζει τη σφραγίδα της σε όλες τις κρίσιμες εξελίξεις του συνδικαλισμού και του μαζικού κινήματος στη χώρα μας.
Ήταν 1η Ιουνίου 1955, όταν ο Γιάννης Αλευράς, από το βήμα του 1ου Πανελλαδικού συνεδρίου των τραπεζοϋπαλλήλων ανακοίνωσε την ίδρυση της ΟΤΟΕ.
Ας αναλογιστούμε εκείνη την ιστορική ημέρα και ας «ακούσουμε» τα λόγια του, που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και μετά από 48 χρόνια :«Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Η τάξις των Τραπεζικών Υπαλλήλων έχει αποδείξει εις το παρελθόν ότι, η ηνωμένη δύναμίς της είναι αμάχητος.
Τα τελευταία όμως χρόνια χωρισμένη, υπέστη τα πάνδεινα.
Αι απολύσεις, η καταπάτησις των κεκτημένων δικαιωμάτων μας, η κατάργησις των συνδικαλιστικών μας ελευθεριών, η αγωνία διά την αύριον, οι διαρκείς κίνδυνοι διά το ασφαλιστικόν μας μέλλον, η απειλή και ο φόβος, συνέθεσαν μέχρι πρότινος την πνιγυράν ατμόσφαιραν υπό την οποία ησκείτο η υπηρεσιακή μας ζωή.
Η φοβερά αυτή περίοδος πρέπει να λήξει οριστικώς και ν’ ακουσθή περαιτέρω ότι, η εργασία μας δεν προσφέρει πλέον ουδέ τα στοιχειώδη μέσα διά την αντιμετώπισιν της ζωής.Υπό την πίεσιν των γενικών αυτών σκέψεων, οι εν τέλει αναφερόμενο Σύλλογοι των Τραπεζικών Υπαλλήλων, απεφάσισαν ομοφώνως να δημιουργήσουν την ενωτικήν ισχύν των και να υπογράψουν το ιδρυτικόν Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (Ο.Τ.ΟΕ..), ως τμήμα της ΓΣΕΕ.»
Η προσωπική του προσφορά για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, τον εκδημοκρατισμό του, την απόκτηση ταξικής ταυτότητας και αυτόνομου λόγου, ήταν καθοριστικής σημασίας.
Στη δεκαετία του ’50 ο Γ. Αλευράς με τους Στρατή, Γιαχνή, Ψαρογιάννη και άλλους ίδρυσε το «Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα».
Στη συνέχεια αγωνίστηκε για το συντονισμό και την κινητοποίηση των Κεντρώων και Αριστερών συνδικαλιστικών δυνάμεων, που πήρε οργανωμένη μορφή με την ίδρυση, το 1962, των 115 Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων (ΣΕΟ).
Τα Σ.Ε.Ο. δεν ήταν απλά μια αντι – ΓΣΕΕ, αφού τότε η ΓΣΕΕ ακολουθούσε την πολιτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Ήταν μια άλλη δύναμη στον ελληνικό συνδικαλιστικό χώρο. Μια δύναμη με προοδευτική ταυτότητα και αυτόνομη δράση.
Ο Γιάννης Αλευράς εκλεγόταν συνεχώς Πρόεδρος της ΟΤΟΕ μέχρι και το 1963, όταν ασχολήθηκε με την πολιτική.
Τότε εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, με το ψηφοδέλτιο της Ένωσης Κέντρου στην Α’ Περιφέρεια Αθηνών. Το 1974, μετά το τέλος της δικτατορίας, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου.
Στις 12 Δεκεμβρίου του 1977 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ενώ το 1981, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, εξελέγη πρόεδρος της Βουλής. Στις 10 Μαρτίου 1985 ανέλαβε προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έως τις 29 Μαρτίου. Στις 18 Ιουνίου 1985 επανεξελέγη πρόεδρος της Βουλής, ενώ στις 22 Φεβρουαρίου 1990 προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ για υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο Γιάννης Αλευράς διακρίθηκε τόσο σαν συνδικαλιστής, όσο και σαν πολιτικός για το ήθος, την αγωνιστικότητά του και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του.
Η εντιμότητα και η συνέπεια των λόγων και των έργων του τον συνόδευσαν στη μακρόχρονη πορεία του και υπήρξαν σημείο αναφοράς και εκτίμησης φίλων και αντιπάλων.
Πράος και συναινετικός, αλλά και ανυποχώρητος στις αρχές του, μας δίδαξε πως πρέπει να διεξάγεται η πάλη των ιδεών και πως πρέπει οι εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Είχα την τύχη – όταν για πρώτη φορά εκλέχτηκα Πρόεδρος της ΟΤΟΕ το 1993 –να ακούσω από το στόμα του σε μια δίωρη συνάντησή μας στο γραφείο του στη Βουλή αυτές τις συμβουλές και κατευθύνσεις και ιδιαίτερα τις παραινέσεις του :
«Να μην ξεχνάς ποτέ τη ρίζα σου και το στόχο του αγώνα μας».
Ο Μπάρμπα Γιάννης, με τη σεμνότητά του απέναντι στους άλλους και την ολιγάρκεια του στην προσωπική του ζωή, υπήρξε το υπόδειγμα πολιτικού ανδρός.
Τέτοιοι άνθρωποι (ζωντανά παραδείγματα) μας χρειάζονται πάντα και ιδιαίτερα σήμερα, που επιχειρείται για μια ακόμη φορά η σπίλωση και η υποβάθμιση της πολιτικής και της ενασχόλησης με τα κοινά.
Ο Γιάννης Αλευράς δημιούργησε πρότυπα συμπεριφοράς, ήθους και ύφους και αυτή είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη για όλους μας, ένα διαχρονικό παράδειγμα προς μίμηση.
Η κοινωνία μας και οι πολίτες αυτού του τόπου έχουν και κριτήριο και ιστορική μνήμη.
Γι’ αυτό είμαι βέβαιος ότι πάντα θα τιμούν κάθε πολιτικό που αγωνίζεται και ακολουθεί το παράδειγμα και το όραμα του δικού μας, του συναδέλφου, του Μεσσήνιου Μπάρμπα Γιάννη.
Σας ευχαριστώ |
