ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΣΕΛΑ στο Περιοδικό ΕΠΕΙΔΗ (Μάρτιος - Απρίλιος 2004)
Τίτλος:
«ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ»
Αγωνίστηκε για χρόνια από τη θέση του συνδικαλιστή και άφησε το στίγμα του μέσα από τις κατακτήσεις του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων.
Γνωρίσαμε τις θέσεις του , τις απόψεις του, τις επιδιώξεις του, μέσα από τη θέση του προέδρου της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας της χώρας.
Όσοι τον γνωρίζουν από κοντά τον χαρακτηρίζουν ανήσυχο πνεύμα, και άνθρωπο με μεγάλες αντοχές.
Όμως, του Δημήτρη Κουσελά, του αρέσουν οι προκλήσεις και δηλώνει έτοιμος για νέες, ακόμα πιο μεγάλες, και πιο σημαντικές, μέσα στο κοινοβούλιο.
Κύριε Κουσελά μετά τις βουλευτικές εκλογές, κατά τις οποίες εκλεγήκατε βουλευτής Μεσσηνίας, αποχωρείτε από τη θέση του Προέδρου της ΟΤΟΕ. Πώς νιώθετε;
Δεν είναι εύκολο να αποχωριστείς έναν κλάδο, χιλιάδες εργαζόμενους και συνδικαλιστικά στελέχη με τους οποίους έζησες μαζί, μοιράστηκες κοινές αγωνίες και αγώνες και αφιέρωσες ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι από τη ζωή σου.
Νοιώθω ότι προσέφερα πολλά στον κλάδο και τους εργαζόμενους με μια συνεπή, καθαρή και αποφασιστική στάση για την προάσπιση αλλά και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.
Όμως, στη μεγάλη αυτή πορεία πήρα και εγώ πολλά. Ο συνδικαλισμός στην ΟΤΟΕ είναι ένα μεγάλο σχολείο. Μαθαίνεις να έχεις όραμα, σχέδιο, να είσαι αποτελεσματικός, γιατί κρίνεσαι κάθε μέρα από τους εργαζόμενους.
Νοιώθω, λοιπόν, αποχωρώντας ανάμικτα αισθήματα: δικαιωμένος και χαρούμενος που πολλοί στόχοι μας έγιναν πραγματικότητα σ’ αυτήν την περίοδο και λυπημένος γιατί δεν θα μπορώ να συνεργαστώ σε καθημερινή βάση με ανθρώπους που τόσο εκτιμώ και σε ένα περιβάλλον τόσο οικείο και τόσο αγαπητό.
Είστε ο μακροβιότερος πρόεδρος της Ομοσπονδίας, αφού εκλέγεστε περισσότερα από 10 χρόνια, πράγμα που σημαίνει πολλά. Τώρα που φεύγετε από την ΟΤΟΕ, ποια πιστεύετε ότι ήταν τα σημαντικότερα ζητήματα που φέρατε σε πέρας ;
Η περίοδος 1993-2004 ήταν μια δύσκολη και κρίσιμη περίοδος για τον κλάδο και τους εργαζόμενους, μέσα στην οποία συντελέστηκαν μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις.
Αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις, εξαγορές και ιδιωτικοποιήσεις που απειλούσαν να φέρουν τα πάνω κάτω στην απασχόληση, στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Σ’ αυτήν τη περίοδο δόθηκαν μικρές και μεγάλες μάχες και αγώνες. Αυτοί είχαν ένα κοινό παρονομαστή. Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων μέσα από την υλοποίηση των αποφάσεων που συλλογικά στα συνέδριά μας αποφασίζαμε.
Πολλοί και μεγάλοι στόχοι μας έγιναν πραγματικότητα. Μέσα σε ένα δύσκολο και ταραχώδες τοπίο:
Ζ Προστατέψαμε αποτελεσματικά την απασχόληση, δεν επιτρέψαμε να υπάρξουν απολύσεις.
Ζ Αναβαθμίσαμε το Ενιαίο Μισθολόγιο, ενσωματώσαμε την ΑΤΑ σ’ αυτό, Δημιουργήσαμε σημαντικούς νέους θεσμούς για τις εργασιακές σχέσεις, την ισότητα κ.λπ.
Ζ Μειώσαμε το ωράριο στις 37 ώρες, χωρίς μείωση των αποδοχών.
Ζ Επιβάλλαμε την εφαρμογή των Σ.Σ.Ε. και των Νόμων και
Ζ Τροποποιήσαμε θετικά πολλές αντιασφαλιστικές διατάξεις των Νόμων 2084/92 και 1902/90.
Ζ Διασφαλίσαμε τη βιωσιμότητα και την προοπτική των Ταμείων Κύριας Σύνταξης,
Ζ Κατοχυρώσαμε την αυτονομία των Επικουρικών Ταμείων,
Ζ Αποδώσαμε τα Ταμεία Παροχής Εφ’ άπαξ στους ίδιους τους εργαζόμενους καταργώντας τα πλαφόν.
Ζ H ΟΤΟΕ καταξιώθηκε στη συνείδηση της κοινωνίας ως μια μεγάλη Ομοσπονδία με κύρος, αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα.
Τι θα θέλατε να κάνετε για τον κλάδο, που δεν προφτάσατε ή δε σας δόθηκε η ευκαιρία να το πραγματοποιήσετε ;
Αυτό που δεν προφτάσαμε να ολοκληρώσουμε είναι το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων. Όμως με τους αγώνες και τις προσπάθειες ετών έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο.
Με το Νόμο 3029/2002 δημιουργήσαμε το νομικό πλαίσιο. Με αποφάσεις των συνεδρίων και των οργάνων μας έχουμε διαμορφώσει και το συνδικαλιστικό πλαίσιο. Είναι θέμα άμεσης προτεραιότητας που πρέπει πλέον σε συνεργασία με τις Τράπεζες και τη κυβέρνηση να ολοκληρωθεί η δημιουργία του. Είναι όρος επιβίωσης, όχι μόνο των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και της ίδιας της βιωσιμότητας και της προοπτικής πολλών τραπεζών στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Έχετε ασχοληθεί με το συνδικαλισμό χρόνια. Έχετε διαπιστώσει αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος; Και αν ναι, που νομίζετε ότι οφείλονται και τι πρέπει να γίνει ;
Το συνδικαλιστικό κίνημα καταξιώθηκε στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας όταν κινήθηκε με βάση τη δική του αυτόνομη – ανεξάρτητη στρατηγική χωρίς εξαρτήσεις από κόμματα, κυβέρνηση, εργοδότες.
Τότε συσπείρωσε ευρύτερες δυνάμεις, κινήθηκε ενωτικά και είχε θετικά αποτελέσματα.
Όταν λειτούργησε στη δίνη παραταξιακών σκοπιμοτήτων, διχάστηκε, αποδυναμώθηκε και υπονόμευσε τη διεκδικητική του προοπτική.
Η δεύτερη αδυναμία του είναι η λειτουργία του με όρους κορυφής. Όσες φορές ξεκόπηκε από τον κόσμο και λειτούργησε γραφειοκρατικά, μακριά από τους εργαζόμενους , απέτυχε να έχει θετικά αποτελέσματα.
Γι’ αυτό ιδιαίτερα κάτω από τις σημερινές συνθήκες, οι συνδικαλιστές, όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη πρέπει να λειτουργήσουν με όρους βάσης.
Πρέπει να πάνε κοντά στους συναδέλφους, να μιλήσουν μαζί τους για τα νέα δεδομένα για τα προβλήματα εντατικοποίησης που αντιμετωπίζουν καθημερινά, για τα ζητήματα εφαρμογής των Σ.Σ.Ε. για τις διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να πέσει στην ενημέρωση και επιμόρφωση των νέων συναδέλφων.
Οι νέοι έχουν ανάγκη της δικής μας βοήθειας, της δικής μας στήριξης στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Συνδικαλιστικό κίνημα χωρίς τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων αλλά και της γυναίκας δεν θα έχει μέλλον και προοπτική.
Από την πείρα σας, πόσο ισχυρή πιστεύετε ότι είναι η φωνή των συνδικάτων τον 21ο αιώνα ;
Τα συνδικάτα στα πλαίσια μιας μεγάλης και δύσκολης πορείας κατάφεραν με τη δράση τους και τα αποτελέσματά της να καταξιωθούν στη συνείδηση των εργαζόμενων, αλλά και της κοινής γνώμης ως ένας θεσμός εξυπηρέτησης των δικών τους συμφερόντων.
Οι εργαζόμενοι τα εμπιστεύονται σε σημαντικό βαθμό, οργανώνονται σε αυτά και το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε σημαντική αύξηση της συνδικαλιστικής πυκνότητας.
Κατάφεραν μέσα από αδυναμίες, συγκρούσεις και προβλήματα, όχι μόνο να καταγράφουν τις θέσεις τους, αλλά να έχουν κατοχυρώσει τη συμμετοχή τους σε κορυφαίους θεσμούς, όπως για παράδειγμα στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (Ο.Κ.Ε.) και αλλού.
Το 2001 η αποφασιστική τους στάση στο μείζον ζήτημα του ασφαλιστικού ανάγκασε την τότε κυβέρνηση να πάρει πίσω ένα ολόκληρο νομοσχέδιο και να αλλάξει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας.
Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό και επιφυλακτικότητα τους συνδικαλιστές και το συνδικαλισμό. Εσείς συμμερίζεστε αυτήν την άποψη, και αν ναι, τι θα τους λέγατε, ώστε να τους πείσετε να αλλάξουν γνώμη ;
Ορισμένες φορές συμβαίνει αυτό. Οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, σε λαθεμένες επιλογές του συνδικαλιστικού κινήματος και των εκφραστών του, αλλά και σε στρεβλή και σκόπιμη παραπληροφόρηση και συκοφάντηση, που προέρχεται από την πλευρά ορισμένων εργοδοτών, που θέλουν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν το κύρος και την αξιοπιστία του.
Η δική μου πρόταση προς τους εργαζόμενους είναι να παρακολουθούν με προσοχή τη δράση των συνδικάτων, να ασκούν κριτική και να αμφισβητούν, - όταν πρέπει να αμφισβητήσουν- , να στηρίζουν όμως τις αποφάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και να συμμετέχουν στις λειτουργίες του, κλείνοντας τα αυτιά τους σε όσα σκόπιμα λέγονται σε βάρος τους.
Τι είναι αυτό που πρέπει να βάλει σαν πρώτο στόχο ο διάδοχός σας στην προεδρεία της ΟΤΟΕ και να φέρει εις πέρας, εκτός βέβαια από την Σ.Σ.Ε. ;
Την προώθηση δημιουργίας του Ενιαίου Ασφαλιστικού Ταμείου όλων των τραπεζοϋπαλλήλων, που είναι σε εκκρεμότητα. Πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες και να υπάρξει ουσιαστική πίεση και προς τις τράπεζες και την κυβέρνηση, ώστε ο μεγάλος αυτός στόχος να βρει τη δικαίωσή του.Ο νέος Πρόεδρος της ΟΤΟΕ είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει σ’ αυτό το στόχο και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη του προεδρείου, το Γραμματέα Ασφαλιστικού κ.α. θα κινηθούν δραστήρια και αποφασιστικά, ώστε η εκκρεμότητα αυτή να πάρει τέλος.
Με την εκλογή σας ως Βουλευτής Μεσσηνίας, τι σχεδιάζετε να κάνετε για τον τόπο σας, αλλά και για τους εργαζόμενους στις τράπεζες των οποίων τα προβλήματα γνωρίζετε χρόνια τώρα πολύ καλά ;
Θα είμαι κοντά στους εργαζόμενους και τους πολίτες της Μεσσηνίας και δεν πρόκειται η εκλογή μου να αποτελέσει αφορμή να χάσω τις επαφές και τις σχέσεις που είχα μέχρι σήμερα.
Θα έχω ουσιαστική συνεργασία με την ΟΤΟΕ και τους συλλόγους μέλη της, προκειμένου με τον τρόπο μου να βοηθώ στην προώθηση των αιτημάτων των εργαζόμενων. Όταν κρίνεται απαραίτητο, θα αναλαμβάνω είτε μόνος, είτε σε συνεργασία με άλλους βουλευτές, που προέρχονται από τον εργατικό χώρο, νομοθετικές πρωτοβουλίες, είτε για την προώθηση θεμάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους είτε για έλεγχο ενεργειών και καταστάσεων, που αντιστρατεύονται τα συμφέροντά τους.
Οι εργαζόμενοι θα γνωρίζουν, ότι θα είμαι ο δικός τους άνθρωπος στο εθνικό κοινοβούλιο.
Σε ό,τι αφορά τη Μεσσηνία θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για την ανάπτυξη και την προοπτική της. Θα αντιταχθώ σθεναρά σε κάθε απόπειρα συρρίκνωσης και υπονόμευσης κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Θα αγωνιστώ διαμορφώνοντας ευρύτερους συσχετισμούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του αγροτικού τομέα, της ανεργίας, της δίκαιης κατανομής του παραγόμενου πλούτου.
Η παρουσία μου θα είναι πάντα μαχητική, γνήσια και αντικειμενική, χωρίς σκοπιμότητες και παρωπίδες.
Τολμώντας μια πρόβλεψη, και με την πείρα που έχετε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια, πως βλέπετε την πορεία των αιτημάτων των εργαζόμενων την τετραετία που έχουμε μπροστά μας ;
Θα είναι μια δύσκολη τετραετία... Τα σημάδια ήδη φαίνονται από τον τρόπο αντιμετώπισης των αιτημάτων για τη νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβασης Εργασίας από τις Διοικήσεις των Τραπεζών. Στο επόμενο χρονικό διάστημα και πάντως μετά τις Ευρωεκλογές θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα και από την κυβερνητική πολιτική στα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων των εργασιακών σχέσεων, ίσως και του ασφαλιστικού.
Το συνδικαλιστικό κίνημα ενωμένο, χωρίς προκαταλήψεις και σκοπιμότητες και με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζόμενων, πρέπει να αντιμετωπίσει αποφασιστικά και με σθένος τα όποια προβλήματα.
Εμπειρία υπάρχει, χρειάζονται προσεκτικές κινήσεις και κατάλληλες συμμαχίες ...
Περιγράψτε μου τα συναισθήματα που νιώσατε το πρώτο πρωινό, που δεν πήγατε στο γραφείο σας στην ΟΤΟΕ.
Δεν σας κρύβω ότι ένοιωσα μια μικρή θλίψη. Βλέπετε πέρασα τόσα χρόνια εκεί…Όμως, είπα στον εαυτό μου ότι κάνω ένα νέο ξεκίνημα, ότι μπαίνω σε έναν καινούργιο δρόμο, ότι πρέπει να δημιουργήσω για αυτούς που με εμπιστεύθηκαν.
Οι απαιτήσεις άλλαξαν και εγώ πρέπει να ανταποκριθώ, με όλες μου τις δυνάμεις. Ίσως να έχω να κάνω με ένα περιβάλλον λιγότερο φιλικό, ίσως πιο δύσκολο.
Όμως, σκέφτηκα ότι μου αρέσουν τα δύσκολα, και θα τα καταφέρω… |
