Αθήνα, 28 Ιουλίου 2005

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
κ. Δ. ΚΟΥΣΕΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΚΑΤΑ ΑΡΘΡΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ Σ/Ν
«ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ενώ η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει διευθυντικό δικαίωμα, εν τούτοις στα άρθρα 1 και 2 αυτό φαίνεται περίτρανα. Με το άρθρο 1 επεκτείνεται το διευθυντικό δικαίωμα σε ό,τι αφορά την υπερεργασία από τρεις σε πέντε ώρες την εβδομάδα. Ενώ δηλαδή είχαμε 156 ώρες υπερεργασίας το χρόνο με τον ν. 2874, τώρα οι ώρες υπερεργασίας γίνονται 260. Στην αρχή του άρθρου 1 λέει συγκεκριμένα ότι οι ώρες υπερεργασίας θα είναι πέντε την εβδομάδα. Στη συνέχεια αναφέρει συγκεκριμένα την 41η, την 42η, την 43η, την 44η και την 45η σαν ώρες υπερεργασίας.

Και εδώ το μεγάλο ερώτημα, το οποίο γεννιέται είναι το εξής: Επειδή αλλάζει το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου, δεν λέει για τις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν συμβατικό ωράριο 40 ωρών, αλλά μέχρι 40 ώρες.

Κύριε Υπουργέ, σας ερωτώ συγκεκριμένα: Για τις επιχειρήσεις που δεν έχουν συμβατικό ωράριο 40 ωρών, αλλά που έχουν συμβατικό ωράριο 37 ωρών, όπως είναι οι τράπεζες για παράδειγμα, που το εβδομαδιαίο ωράριό τους είναι οι 37 ώρες, αλλά και για μια σειρά από ανώνυμες επιχειρήσεις και ΕΠΕ, οι τρεις ώρες της διαφοράς από τις 37 μέχρι τις 40 τι ώρες είναι; Είναι ώρες υπερεργασίας; Είναι ώρες οι οποίες θα πληρωθούν με το απλό ωρομίσθιο; Αν είναι έτσι, τότε έχουμε κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στο σημείο εκείνο, που αφορά το ωράριό τους.

Ένα τρίτο ζήτημα, πάρα πολύ σημαντικό: Μειώνετε την αποζημίωση στην υπερεργασία από 50% σε 25%, ενώ όπως είπαμε, αυξάνεται η υπερεργασία. Αυξάνετε τις ώρες διευθέτησης, συνολικότερα, από 138 σε 256 το χρόνο και από 3 που ήταν την εβδομάδα μέχρι και 10, με τις τροποποιήσεις του ν. 2874 που κάνετε. Και δίνετε τη δυνατότητα χρησιμοποίησης της υπερεργασίας και στις περιπτώσεις της διευθέτησης. Αυτό από τον προηγούμενο νόμο, τον 2874, ρητώς απαγορευόταν.
Μέσα, λοιπόν, από όλα αυτά ένα είναι γεγονός: ότι μειώνετε το κόστος εργασίας.

Δίνεται δηλαδή η δυνατότητα στους εργοδότες να χρησιμοποιούν φθηνό εργατικό δυναμικό. Και το ερώτημα είναι: Πώς από τη στιγμή που τους δίνετε αυτή τη δυνατότητα, που με όλους τους τρόπους μειώνετε το κόστος εργασίας, από την άλλη πλευρά ισχυρίζεστε στο νομοσχέδιο -και μάλιστα στην επικεφαλίδα του ίδιου του νομοσχεδίου- ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης; Αυτό στην κοινή λογική, τουλάχιστον, δεν χωράει. Εξηγήστε το. Για να μην μιλάμε για την «18η Μπριμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» και δεν ξέρω για τι άλλο σ’ αυτή την Αίθουσα, ή για να μην πηγαίνουμε στο παρελθόν. Εξηγήστε μας, λοιπόν, προκειμένου να σας κρίνουμε.

Λέτε ότι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και θα δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης. Εμείς δεν βλέπουμε έστω και μία παράγραφο, όχι άρθρο, που να αναφέρεται στους ανέργους. Πώς, στην προκειμένη περίπτωση, θα ενισχυθούν οι άνεργοι; Πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία; Έχετε κάνει κάποια μελέτη μέσα από αυτά, που δεν τα χωράει η δικιά μας λογική, για το πόσες θα είναι οι θέσεις εργασίας οι οποίες θα δημιουργηθούν και πόσο θα καταπολεμηθεί η ανεργία;

Οι ερωτήσεις μου είναι ρητορικές και δεν περιμένω να μας δώσετε απαντήσεις, γιατί απαντήσεις δεν υπάρχουν. Γιατί αυτό που γίνεται μέσα από τα συγκεκριμένα άρθρα είναι μεταφορά εισοδήματος, μέσα από μια αναδιανομή η οποία επιχειρείται, από τους εργαζόμενους στους εργοδότες και μάλιστα σε λίγους, κρατικοδίαιτους ως επί το πλείστον εργοδότες, οι οποίοι τα θέλουν όλα, χωρίς να δίνουν τίποτα.

Καταργείτε στο άρθρο 2 την παράνομη υπερωρία και αντικαθιστάτε τον όρο της «παράνομης υπερωρίας» με τον πρωτοφανή όρο της «κατ’ εξαίρεση υπερωρίας». Ξέρετε πραγματικά τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Η απάλειψη της έννοιας της «παράνομης υπερωρίας» και του παράνομου χαρακτήρα των υπερωριών και η εισαγωγή της έννοιας της «κατ’ εξαίρεση» υπερωρίας στοχεύει ουσιαστικά στην απαλλαγή των εργοδοτών από ποινικές και διοικητικές ευθύνες, αφού περιορίζει την ευθύνη τους στην καταβολή της προσαύξησης και μόνον, που μάλιστα περιορίζεται από 150% σε 100%.

Επομένως και αυτό είναι μια σημαντική απόδειξη του πώς η ίδια η Πολιτεία έρχεται να νομιμοποιήσει και να επιβραβεύσει την παρανομία σε βάρος χιλιάδων μισθωτών. Εξωραΐζονται οι μέχρι σήμερα παρανομίες των εργοδοτών, δηλαδή οι απλήρωτες και οι παράνομες, οι ανεξέλεγκτες υπερωρίες και ουσιαστικά ενθαρρύνονται, μέσα από τις αντίστοιχες διατάξεις του σχεδίου νόμου, να κάνουν και άλλες, χωρίς να κινδυνεύουν ούτε με διοικητικές ποινές, με πρόστιμα δηλαδή, ούτε με ποινικές διώξεις. Άρα τα αυξημένα πρόστιμα, για τα οποία ακούσαμε απ’ όλους όσους μιλήσατε από την πλευρά της Κυβέρνησης γι’ αυτό το ζήτημα, δεν αφορούν ουσιαστικά αυτούς στους οποίους υποτίθεται ότι θα επιβληθούν.

Εισάγετε από την άλλη πλευρά προσχηματικούς θεσμούς, γιατί είναι όντως προσχηματικός ο θεσμός της υποχρεωτικής διαιτησίας, ένας θεσμός ο οποίος ομόφωνα και από το δικό σας το κόμμα το 1990 καταργήθηκε, αφού είχε συμπληρώσει 45 περίπου χρόνια ζωής.

Ο θεσμός της υποχρεωτικής διαιτησίας καταργήθηκε το 1990 και τότε είχατε ψηφίσει την αντικατάσταση του ν. 3239 από το ν. 1876, ο οποίος κρίθηκε και στα δικαστήρια και βγήκε ότι ο θεσμός της μεσολάβησης - διαιτησίας - ο οποίος ιδρύθηκε με το ν. 1876, ήταν απόλυτα συνταγματικός.

Εσείς πέραν τούτων, έρχεστε να παραβιάσετε κατάφωρα το άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει σαφέστατα πώς αντιμετωπίζονται τα ζητήματα που έχουν σχέση με τις αποδοχές και με τους όρους εργασίας των εργαζομένων, από το νόμο δηλαδή και από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στη ρύθμιση την οποία καταθέσατε στην Επιτροπή για τις επιχειρήσεις κάτω των είκοσι ατόμων. Βέβαια, δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις κάτω των είκοσι ατόμων. Υπάρχει και μια σειρά από μεγάλες επιχειρήσεις -και ο κ. Δραγασάκης χθες σας ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα- που δεν έχουν σωματεία. Αυτή η ρύθμιση εισάγει ουσιαστικά όχι από το παράθυρο, αλλά από την πόρτα, την έννοια και το περιεχόμενο της ατομικής διαπραγμάτευσης, υπονομεύει όχι μόνο τα συνδικάτα αλλά και τις συλλογικές συμβάσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όπως καταλαβαίνετε, όχι μόνο είναι αδύνατο να ψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο -και όπως είπαν και ο Πρόεδρός μας και άλλοι συνάδελφοι το καταψηφίζουμε και θα το καταργήσουμε- αλλά είναι αδιανόητο και απαράδεκτο από την πλευρά σας να ζητάτε συνενόχους σε αυτές σας τις επιλογές.

Ευχαριστώ.