Αθήνα, 30 Οκτωβρίου 2007

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΚΟΥΣΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2008

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω καταρχήν να δώσω μια συμβουλή στους συνάδελφους της Νέας Δημοκρατίας. Καλό θα κάνουν, αν τηρήσουν τη στάση που τηρούσαν μέχρι σήμερα,. να μην αναμειγνύονται στα εσωτερικά των άλλων κομμάτων και να ασχοληθούν προπαντός με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, προβλήματα που δημιούργησαν οι ίδιοι με τις ελλείψεις και τις παραλείψεις της πολιτικής τους, (όπως το Σκοπιανό που είναι σε εξέλιξη) και να μην υπεισέρχονται στα εσωτερικά των άλλων κομμάτων.

Θέλω δε να τους θυμίσω ότι οι Κυβερνήσεις του χθες ήταν Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και αν θέλουν κάποιον να μέμφονται για ό,τι παρέλαβε η σημερινή Κυβέρνηση, θα πρέπει καταρχήν να μέμφονται τον εαυτό τους, εκτός αν θέλουν να ανατρέξουμε στην εποχή του Καποδίστρια. Αυτό, όμως, πιστεύω, ότι δεν μπορεί να το κάνει μια Κυβέρνηση που θέλει να λέει ότι ασχολείται με τα ζητήματα του μέλλοντος.

Πρόπερσι, λοιπόν, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παρουσίασε ένα προσχέδιο Προϋπολογισμού με� αστερίσκους. Πέρυσι, είχαμε ένα προσχέδιο με μπόλικη δημιουργική λογιστική συν τη μεθόδευση της φουσκωμένης - όπως αποδείχθηκε - αναθεώρησης του ΑΕΠ, ώστε να βγει η χώρα από την επιτήρηση τεχνητά, όπως τεχνητά μπήκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Φέτος, καταθέτει ένα Προσχέδιο που θα έλεγα ότι μοιάζει με κινούμενη άμμο και στο σκέλος των εσόδων και στο σκέλος των δαπανών. Υπάρχει, βέβαια, μια σταθερά. Η σταθερά αυτή και το μόνο αταλάντευτο στοιχείο του είναι η λογική «οι επιβαρύνσεις της μετρητοίς, οι παροχές επί πιστώσει».

Μίλησε ήδη ο Εισηγητής μας, ο κ. Μαγκριώτης, για την εικονική πραγματικότητα των επιδόσεων της οικονομίας που σκιαγραφούνται σε αυτό το Προσχέδιο.

Αν ίσχυαν οι προεκλογικές ρητορείες της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τα όσα αναγράφονται στην Εισηγητική έκθεση αυτού του Προσχεδίου, για ποιο λόγο, άραγε, θα έπρεπε να πάμε σε πρόωρες εκλογές, προκειμένου να καταρτίσει η Κυβέρνηση Προϋπολογισμό;

Βέβαια, εκ των υστέρων, βλέπουμε και κατανοούμε το λόγο. Τον ανέφερε τις προάλλες ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Αλογοσκούφης. Είπε «πως είναι φυσικό, άλλα να λέμε ως γενικές αναλύσεις προεκλογικά και άλλα να κάνουμε ως συγκεκριμένες πολιτικές μετεκλογικά» !

Η Κυβέρνηση, δηλαδή, εξαπάτησε προεκλογικά τους πολίτες, δίνοντας μια ωραιοποιημένη εικόνα της οικονομίας και μιλώντας μόνο για παροχές και ελαφρύνσεις, για να ξεδιπλώσει μετά την «απομάκρυνση από το ταμείο» την πραγματική της ατζέντα.

Το πόσο αξιόπιστες είναι οι στατιστικές, το είδαμε από το φιάσκο της αναθεώρησης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, που μας έκανε για άλλη μία φορά «μαύρο πρόβατο» στην Ε.Ε..

Αναφέρθηκε ο Γενικός μας Εισηγητής, στα δύο συν ένα κρίσιμα χρέη που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η χώρα μας. Στο δημόσιο χρέος, στο χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και στο συγκαλυπτόμενο χρέος μέσω των ΣΔΙΤ, που θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια.

Όλο αυτό το χρέος, συσσωρεύετε, παρά τους κοινοτικούς πόρους, που εισρέουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και παρά τα 6,23 δισ. που συγκέντρωσε η Κυβέρνηση από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την περαιτέρω εκποίηση της δημόσιας περιουσίας που σχεδιάζει μέσα από το Προσχέδιο προϋπολογισμού.

Τα κυβερνητικά στελέχη περηφανεύονται για τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, που δεν ξεπέρασαν το 4,7% του 2003, ούτε το 5% που προεκλογικά η Κυβέρνηση είχε δεσμευτεί.

Η ανάπτυξη της χώρας μας βασίζεται σε προβληματικά θεμέλια. Σε φούσκωμα της αγοράς ακινήτων και στήριξη της υπερκατανάλωσης στο δανεισμό. Αυτό, τον προβληματικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας και την αδυναμία της να σταθεί στην παγκόσμια αγορά, σκόπιμα τον κρύβετε!

Η συνεχής επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, -χάσαμε και το γνωρίζετε σε τρία χρόνια, 12 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη-. Αυτή η επιδείνωση είναι απόρροια της αρνητικής εξέλιξης στον εξωτερικό τομέα, αφού στηρίζεται σε αδιέξοδες λογικές χαμηλότερου κόστους και όχι στην έρευνα, την καινοτομία και την ποιότητα.

Εξάλλου, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αναμένεται ότι φέτος θα εκτιναχτεί στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Στο 14% του ΑΕΠ, 2 μονάδες παραπάνω από πέρυσι. Με τις εισαγωγές, να τρέχουν με διπλάσιο αριθμό απ ότι οι εξαγωγές.

Όσον αφορά στις ξένες επενδύσεις στη χώρας μας, αυτές δεν στρέφονται στην παραγωγή, στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, αλλά κυρίως στο χρηματιστήριο για γρήγορο και εύκολο κέρδος, σε αγορές οικοπέδων και ακινήτων, ή σε εξαγορές και αποκρατικοποιήσεις των υφιστάμενων μονάδων. Γι� αυτό και δεν φέρνουν τα αναμενόμενα οφέλη.

Η χώρα μας, έχει ανάγκη από επενδύσεις σε κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας, σε κλάδους που απαιτούν γνώσεις και εφαρμογή νέων τεχνολογιών. Αυτό, θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι ότι δεν μπορεί να γίνει χωρίς χτύπημα της γραφειοκρατίας και με λογικές φορολογικής ασυδοσίας.

Το μοντέλο παραγωγικής διάρθρωσης και ανάπτυξης που ακολουθήσαμε από τη Μεταπολίτευση και μετά, άγγιξε τα όριά του. Χρειαζόμαστε ένα άλλο μοντέλο. Το νέο μοντέλο θα πρέπει να είναι επικεντρωμένο στο σεβασμό στο περιβάλλον, στην αφομοίωση της τεχνολογίας, την καινοτομία, στην ποιότητα, στη γνώση και στην εκπαίδευση στον Άνθρωπο, με τις κοινωνικές υποδομές σε πρωτεύουσα θέση.

Πρέπει να κατευθύνουμε τους αναπτυξιακούς πόρους στην περιφέρεια. Πρέπει να υπάρξει τόνωση των αγροτικών εισοδημάτων και αναζωογόνηση της υπαίθρου. Αυτά, δεν γίνονται με αναθεωρήσεις ανάγκης για ένταξη έργων ευκολίας για να αντιμετωπίσουμε, την τελευταία στιγμή, την απορρόφηση των κοινοτικών πόρων. Και όμως, έτσι κάνει η Κυβέρνηση ζητώντας παρατάσεις για το Γ ΚΠΣ.

Τα νοικοκυριά, επιβαρύνθηκαν το 2007 με 1,6 δισ. σε πρόσθετους και έμμεσους φόρους. Δηλαδή, 400 ευρώ για κάθε νοικοκυριό. Οι έμμεσοι φόροι ανήλθαν σε 2 δισ., ενώ την ίδια χρονική περίοδο οι επιχειρήσεις έδωσαν 100 εκατ. λιγότερους φόρους. Οι φοροελαφρύνσεις στο εισόδημα, αποδείχτηκε ότι αφορούν κυρίως τα υψηλά εισοδήματα, έτσι κάποιος με εισόδημα 75.000 ευρώ, γλίτωσε 1.500 ευρώ το 2007 και το 2009 θα γλιτώσει 4.000 ευρώ.

Χαρίστηκαν, 1 δισ. ευρώ κατ έτος στους μεγαλομετόχους, λόγω μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα διανεμόμενα κέρδη.

Η φοροδιαφυγή, στο ΦΠΑ, ξεπερνά το 30%, δηλαδή, 6 δισ. ετησίως. Η μείωση της ανεργίας, είναι εξίσου αναξιόπιστη με την αναθεώρηση του ΑΕΠ. Μεθοδεύτηκε κυρίως με μείωση του ενεργού πληθυσμού κατά 70.000 άτομα, με αύξηση της μερικής απασχόλησης.

Το χρέος των νοικοκυριών, υπερδιπλασιάστηκε για το διάστημα 2003 - 2006 από 40 εκατ. σε 80 εκατ., ενώ η αποταμίευση μειώθηκε στο μισό. Η κάθε οικογένεια σήμερα χρωστάει 10.000 ευρώ, ενώ έχει λιγότερες καταθέσεις κατά 1.000 ευρώ. Οι υψηλές αυξήσεις σε τρόφιμα, βασικά αγαθά και πετρέλαιο, βάζουν φωτιά στις τσέπες των καταναλωτών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν η Κυβέρνηση σχεδίασε αυτό τον Προϋπολογισμό και δεσμεύτηκε στην Ε.Ε. για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς το 2010, έγινε βασιλικότερη του βασιλέως.

Άλλες χώρες δήλωναν πως αδυνατούσαν να πετύχουν κάτι τέτοιο, πριν το 2012. Τότε, όμως, η Κυβέρνηση προσδοκούσε να επωφεληθεί των περιθωρίων που της έδινε η αναθεώρηση του ΑΕΠ κατά 25%. Τώρα που η Ε. Ε. «μας έβαλε πάγο» και περιόρισε την αναθεώρηση στο 9,7%, τα περιθώρια λογιστικής και δημοσιονομικής εξυγίανσης, στενεύουν.

Αυτόν το λογαριασμό θα τον πληρώσουν τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα.

Κύριε Υπουργέ, θα συνεχίσουν, με βάση το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού να φυτοζωούν η Παιδεία, η Υγεία, η προστασία του περιβάλλοντος, οι δημόσιες επενδύσεις, η �Έρευνα, θα συνεχίσει η χώρα μας να είναι ανοχύρωτη σε φυσικές καταστροφές;

Παράγεται, ναι ή όχι, πλούτος και εισόδημα σ αυτή τη χώρα; Υπάρχει, ναι ή όχι, εκτεταμένη φοροδιαφυγή και παραοικονομία της τάξεως του 30% του ΑΕΠ; Ποιοι απολαμβάνουν φορολογικής ασυλίας και γιατί; Ποιοι ξοδεύουν 9 με 10 δις το χρόνο στο τζόγο; Ποιοι μπορούν να αγοράζουν νέα σπίτια, βίλες και 1.000 αυτοκίνητα την ημέρα;

Εάν δεν απαντήσουμε, κύριοι συνάδελφοι, αποτελεσματικά σ αυτά τα ερωτήματα, η κρίση των δημοσιοοικονομικών εσόδων και η αναποτελεσματικότητα των δαπανών, θα συνεχίζεται.

Χρειαζόμαστε πολιτικές δίκαιης αναδιανομής του παραγόμενου εισοδήματος, αντλώντας τα αναγκαία έσοδα από εκείνους που πραγματικά είναι σε θέση να πληρώσουν.

Τέτοιες, όμως, πολιτικές, τέτοιες τομές, τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν βρίσκουν θέση σε αυτό το Προσχέδιο, που είναι τελείως αντίστοιχο με τις διακηρύξεις σας, τις διακηρύξεις της Κυβέρνησης για κοινωνική ευαισθησία και αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους.

Πείτε μας, κύριοι της Κυβέρνησης, γνωρίζετε σε τι έκταση και τι είδους αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους απαιτείται σήμερα στην Ελλάδα; Σε μια οικονομία με 2,2 εκατομμύρια πολίτες κάτω από το όριο της φτώχειας, με 80% των εργαζομένων και 86% των συνταξιούχων να έχουν εισόδημα λιγότερο από 1000 ευρώ το μήνα, με τους μισούς συνταξιούχους να επιβιώνουν με λιγότερο από 500 ευρώ, με χιλιάδες νέους να φυτοζωούν με 400 μέχρι 700 ευρώ και την πλειοψηφία των νοικοκυριών, των αγροτών και των μικρομεσαίων να τα βγάζουν πέρα με δανεικά; Σε μια οικονομία, όπου το 50% των νεοπροσλαμβανόμενων είναι με ασταθείς, ευέλικτες και σπανίως ελεγχόμενες για την τήρηση της νομιμότητας σχέσεις εργασίας;

Η απάντησή σας σε αυτή την πρόκληση είναι τα φιλοδωρήματα αποενοχοποίησης για τη φτώχεια, μεταχρονολογημένες ελαφρύνσεις και επιλεκτικές παροχές πολλαπλά ακριβοπληρωμένες. Γιατί μπορεί να δίνει η Κυβέρνηση μεταχρονολογημένες και αποσπασματικές παροχές 2,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, παίρνει, όμως, από την άλλη μεριά, επιπλέον 6 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ είναι αύξηση των έμμεσων φόρων, που είναι ότι χειρότερο για τους οικονομικά ασθενέστερους.

Όπως φαίνεται, οι προεκλογικές εξάρσεις της κοινωνικής ευαισθησίας της Κυβέρνησης ήταν παροδικές. Η κρυφή της ατζέντα σήμερα αποκαλύπτεται. Τη βλέπουμε στην άλλη όψη της κατάργησης του φόρου κληρονομιάς, όπου η ελάφρυνση είναι 140 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η επιβάρυνση 660 εκατ. ευρώ και αυτά θα τα πληρώσουν 2 εκατ. αστικά και αγροτικά νοικοκυριά, για το νέο φόρο κατοχής στα ακίνητα, το φόρο στα εισοδήματα από ακίνητα, την αύξηση στις αντικειμενικές αξίες.

Όσον αφορά στις δήθεν φοροελαφρύνσεις δύο μόνο στοιχεία αρκούν, η αύξηση, κ. Υπουργέ, κατά 12,3% των συνολικών φορολογικών εσόδων και κατά 13,4% των εσόδων από το Φ.Π.Α, σχεδόν 4 φορές πάνω από τον αναμενόμενο πληθωρισμό για το 2008, σχεδόν δύο φορές πάνω από την αναμενόμενη ονομαστική αύξηση του Α.Ε.Π..

Ακόμα την πριμοδότηση από την Κυβέρνηση των αυξήσεων, κυρίως στους έμμεσους φόρους, θα ενισχύσουν τις κερδοσκοπικές αυξήσεις των τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες, καθώς το 2008 θα συνδυαστούν με τις αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, στο ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τις μεταφορές και τις ανταποδοτικές υπηρεσίες των Δήμων.

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Κυβέρνηση υιοθετεί ένα μοντέλο πολιτικής, βασισμένο στην κατακόρυφη αύξηση της φοροαφαίμαξης των μικρομεσαίων εισοδημάτων, μέσω της κατανάλωσης, της φορολόγησης της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας ακινήτων και στη δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων, ποντάροντας στις ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες, βέβαια δεν έρχονται, για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό σημαίνει η� «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που τόσο συχνά αναφέρει ο κ. Υπουργός.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν επαληθεύονταν οι υπεραισιόδοξες προβλέψεις του Προϋπολογισμού, για τα έσοδα του 2008 και οι εκτιμήσεις για φέτος, που ήδη, τονίστηκε πώς είναι κυριολεκτικά στον αέρα, η συνολική φορολογική επιβάρυνση της οικονομίας θα αυξανόταν από 22,3% σε 24,4% του Α.Ε.Π..

Μια τέτοια αύξηση, θα μπορούσε, κύριε Υπουργέ, να ήταν θετική μόνο με δύο προϋποθέσεις:

Πρώτον, να είναι κοινωνικά δίκαιη ως προς την κατανομή των φορολογικών βαρών και δεύτερον να πείθει ότι με τα πρόσθετα κρατικά έσοδα θα χρηματοδοτηθούν κοινωνικά ωφέλιμες δημόσιες δαπάνες με εκ των προτέρων συγκεκριμένες δεσμεύσεις των εσόδων σε λογαριασμούς, λ.χ. για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού, της υγείας, της παιδείας, της έρευνας.

Πως αλήθεια περιμένουμε να διαμορφωθεί φορολογική συνείδηση, αν ο πολίτης δεν πείθεται πως οι φόροι που πληρώνει είναι δίκαιοι και το σπουδαιότερο ότι όντως πιάνουν τόπο και έχουν απτό αποτέλεσμα; Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αφού συνολικά το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, αφενός ρίχνει ξανά το βάρος της δημοσιονομικής πολιτικής στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, που καλούνται να πληρώσουν επιπλέον φόρους, ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ με σοβαρή επιδείνωση της σχέσης της έμμεσης και της άμεσης φορολογίας, αφετέρου δεν πείθει για τον κοινωνικό προσανατολισμό και τον αναπτυξιακό δυναμισμό των δαπανών του, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Οι πιστώσεις, βέβαια, του Προσχεδίου εξασφαλίζουν, παρά τις μεταχρονολογημένες προεκλογικές υποσχέσεις του 2004, κάποιες ειδικές και επιλεκτικές παροχές. Πέραν τούτου, ουδέν. Αντίθετα, αναδεικνύεται ακόμη μια φορά η απουσία της Κυβέρνησης να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος με γενναίες αυξήσεις των δαπανών για την υγεία και την παιδεία. Οι δημόσιες δαπάνες, γι αυτούς τους βασικούς τομείς, παραμένουν ως ποσοστό του Α.Ε.Π. καθηλωμένες στα επίπεδα του 2007.

Για την παιδεία οι δημόσιες δαπάνες, ουσιαστικά καθηλώνονται σαν ποσοστό του Α.Ε.Π. και ας έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη σε δαπάνες για την παιδεία, σε σχέση με το Α.Ε.Π., αλλά και για την υγεία δεν επιφυλάσσεται καλύτερη μεταχείριση.

Από τον νέο Προϋπολογισμό δεν εξασφαλίζονται οι εξαγγελθείσες νέες προσλήψεις, η κάλυψη των μισθών, των εφημεριών και η ανανέωση του εξοπλισμού των νοσοκομείων. Πώς θα υλοποιηθεί, άραγε, η περίφημη «επανίδρυση του εθνικού συστήματος υγείας», που υποσχέθηκε ο αρμόδιος Υπουργός;

Ριγμένος, όμως, για το 2008 είναι και ο πολιτισμός. Οι πιστώσεις για το Υπουργείο Πολιτισμού δεν αντιπροσωπεύουν ούτε το 1 % του Α.Ε.Π., είναι 0,27% για το 2008, έναντι 0,26% που ήταν φέτος.

Όσον αφορά στο περιβάλλον και στην πολιτική προστασίας του είναι και τα δύο «άφαντα» στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού. Το ίδιο άφαντες είναι οποιεσδήποτε προβλέψεις για το επίδομα θέρμανσης, πόσο μάλλον για το εγγυημένο εισόδημα και στοιχειωδώς επαρκείς παροχές για το ταμείο κατά της φτώχειας.

Είναι φανερό ότι με βάση αυτά τα στοιχεία, εμείς όχι μόνο δεν ψηφίζουμε, αλλά είμαστε ριζικά αντίθετοι με αυτό το Προσχέδιο Προϋπολογισμού, που ακόμα μια φορά κινείται σε λάθος κατεύθυνση, σε σχέση με τις πραγματικές προτεραιότητες και τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας μας.