ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΞΥΝΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Στη δίνη μιας διπλής κρίσης, που οδηγεί σε κατάρρευση τους μύθους περί αυτορρύθμισης των αγορών, περί δήθεν «χρηστής» δημοσιονομικής διαχείρισης και «θωρακισμένης» από τη Ν.Δ. οικονομίας, η Κυβέρνηση αποδεικνύεται δραματικά κατώτερη των περιστάσεων.

Τη στιγμή που διεθνώς προτάσσεται η ανάγκη μείωσης των εισοδηματικών ανισοτήτων, τόνωσης των εισοδημάτων, αναβάθμισης του αναπτυξιακού και κοινωνικού ρόλου του Κράτους, η Κυβέρνηση εμμένει, με τον Προϋπολογισμό της, στον αδιέξοδο δρόμο μιας άδικης και άνισης φορολογικής αφαίμαξης, με πρόσθετους φόρους 7,1 δις ευρώ το 2009.

Υποχρηματοδοτεί και συνειδητά υποβαθμίζει το κοινωνικό κράτος, την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση.

Αποδυναμώνει βασικά κοινωνικά προγράμματα και υποδομές.

Περικόπτει δημόσιες δαπάνες και επενδύσεις σε βασικούς τομείς για την ανάπτυξη της χώρας.

Εντείνει τα προβλήματα των εργαζομένων, των αγροτών και των μικρομεσαίων.

Βαθαίνει την κρίση, εντείνει τις ανισότητες, υπονομεύει την ανάπτυξη.

Δίνει ψίχουλα παροχών σε φτωχούς και ανέργους, μη τηρώντας ούτε καν τις δεσμεύσεις της για την καταπολέμηση της φτώχειας, την ίδια στιγμή που έσπευσε να δώσει 28 δις ευρώ στις Τράπεζες, δίχως εγγύηση πως τα χρήματα αυτά θα φτάσουν ποτέ στην πραγματική οικονομία.

Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι η μόνη της Ευρωζώνης που αδυνατεί να διαμορφώσει σχέδιο ουσιαστικής αντιμετώπισης της κρίσης, ανακούφισης των θιγόμενων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, τόνωσης των δημοσίων επενδύσεων.

Συνεχίζει την αδιέξοδη πολιτική της, που αφαίμαξε οικονομικά τους πολίτες, εκποίησε τη δημόσια περιουσία, διόγκωσε το Δημόσιο Χρέος, χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα σε έργα, κοινωνική υποστήριξη και αναπτυξιακές υποδομές.

Ο συνεχής εκτροχιασμός των Προϋπολογισμών της την κατέστησε αναξιόπιστη στη διεθνή αγορά. Γι� αυτό διογκώνεται το κόστος δανεισμού και η διεθνής κρίση πλήττει περισσότερο την Ελλάδα, σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρωζώνης, που επίσης έχουν υψηλό δημόσιο χρέος και δημοσιονομικά προβλήματα.

Ο Προϋπολογισμός του 2009 είναι, δυστυχώς, πιστή απεικόνιση της λογικής και της διακυβέρνησης της Ν.Δ.: αδιαφανής και σπάταλος στις μη παραγωγικές και πελατειακές δαπάνες, αρνητικός στις παραγωγικές και στις κοινωνικές.

Εκτός τόπου και χρόνου, αντιαναπτυξιακός και κοινωνικά άδικος, καταδεικνύει την ανάγκη μιας άλλης Κυβέρνησης για τη χώρα.

Μιας Κυβέρνησης με σχέδιο και βούληση να αντιμετωπίσει την κρίση και να χαράξει σε νέες βάσεις την ανάπτυξη της χώρας.

Μιας Κυβέρνησης ικανής να επαναφέρει τη φορολογική δικαιοσύνη, να στηρίξει τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα, να ενισχύσει το Κοινωνικό Κράτος, την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, την Απασχόληση και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Μιας Κυβέρνησης που να βάλει τέλος στις σπατάλες, στον αυταρχισμό και τη διαφθορά, αποκαθιστώντας το κύρος της χώρας και την εμπιστοσύνη στις σχέσεις Κράτους- πολιτών, που έχουν σοβαρά τραυματισθεί από την 5ετή διακυβέρνηση της Ν.Δ.